Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)
(1638)–Aegidius Haeffacker–
Auteursrechtvrij
[pagina 70]
| |
Op de wijse: Blijschap van my vliet, &c. Godes waerden Soon,
Is gedaelt van boven,
Wt zijn vaders throon,
Comt en wilt hem loven
Traeghheyt van ons vliet,
Laet ons doch ontwaken,
Mits nu is geschiet,
't Grootst' van alle saken,
Godt wordt 's menschen
| |
[pagina 71]
| |
 kindt,
Hy den mensch soo mint
Dat hy laet sijn hoochste hoff.
Soo dat hy verwint,
's Duyvels listen blind.
Komt en singht hem eeuwich loff.
Sou die in ons niet duren,
Siet alle creaturen
Kennen hem als haeren Heer.
Wat souden wy dan menschen,
Gestadigh doen of wenschen
Als dat streckt tot sijnder eer.
GOdes waerden Soon,
Is gedaelt van boven,
Wt zijn Vaders throon,
| |
[pagina 72]
| |
Komt en wilt hem loven
Traeghheyt van ons vliet,
Laet ons doch ontwaken,
Mits nu is geschiet,
't Grootst' van alle saken,
Godt wordt 's menschen kint,
Hy den mensch soo mint
Dat hy laet sijn hoochste hoff.
Soo dat hy verwint,
's Duyvels listen blind.
Komt en singht hem eeuwigh loff.
Sou die in ons niet duren,
Siet alle creaturen
Kennen hem als haren Heer:
Wat souden wy dan menschen
Gestadigh doen, oft wenschen
Dan dat streckt tot sijnder eer.
Siet de schepsels zijn,
Soo wy mogen lesen,
Vijfderley in schijn,
Maer d' eerst van een wesen
Hebben anders niet
Tot haer selfs behoeven,
Soomen klaerlijck siet,
En wel kan beproeven
Aen gout, silver, stael,
So, Maen, sterren-strael
Dese deden Christo eer.
Goden al te mael,
't Zy van wat metael
| |
[pagina 73]
| |
Vielen al van selfs om veer.
By Nilus, en te Romen,
doen d' Heer was gekomen
Op de ronde aertsche kloot,
En oock de nieuwe sterre,
Brochte de drie van verre
Tot loff van den Schepper groot.
Godt heeft me gedeelt
Eenige twee saken,
Die by 't weesend' beelt
Oock het leven maken,
Boomen, bloemen, kruyd,
Die in 't bloeyen leven,
Maer als sy gaen uyt
Haer tot sterven geven;
Hoort eens wat sy doen;
Dese planten groen
Toonen eer' aen onsen Christ,
In het koud saysoen,
Bloot van 't gunt kan voen,
En omringt met sneeu en mist,
Zijn veele roose boomen,
By Jericho gecomen
In haer bloeyens fleur playsant;
Thebeus boom med' eerde,
Onsen Christ doen hy keerde
Na het Egyptische lant.
Die noch boven dat
Hebben een ghevoelen,
Op dees aertsche stadt
| |
[pagina 74]
| |
Roeren ende woelen,
Ghelijck als daer zijn
Onverstand'ge dieren,
Doch noch meer in schijn,
Als dees twee manieren.
Os, en Esel groff,
Hun tot Christus loff
Toonen willen en bereyt,
Doen uyt 's Hemels hoff,
Hy op 't aerdsche stoff
In een kribbe wert geleyt,
In plaets van Moeders armen,
Hem met haer adem warmen:
In dees felle koude nacht
Sien wy dees stomme beesten
Dienen hem 't aldermeesten,
Wee dan, die hem niet en acht.
Die hy heeft beplant
Met noch meerder gaven
Kennis, re'en, verstant
Heer maeckt van dees slaven;
Menschen, ick meen u,
Om wien al de dingen
Zijn gemaeckt, wilt nu
Loff u Schepper singen,
Eert hem als uw' Godt,
Acht op schimp, noch spot,
Noch op 's vyands quaden raet;
Treed in 's Hemels rot,
Ende Godts gebodt
| |
[pagina 75]
| |
Goddeloos niet nae en laet.
't Was een vermaerden Heyden,
Soo wijs en soo bescheyden
Dat hy dees hoocheyt bekent.
Wy die Christenen hieten,
Laet ons niet verdrieten
Hem te dienen tot het end.
Het onsienlijck heyr,
Dat met snelle draeyen
Over 't wijde meyr,
En 't woest-wout kan swaeyen;
Dat noch boven al
Klaer verstant en weten,
Meer dan in 't aertsch' dal,
Heeft van d' Hoochst' geseten,
Meer als d' eerste vier,
Soo dat niemant hier
By haer te gelijcken is
Met een groot playsier,
Met getuych, geswier
Tuygen Christ geboortenis
Met haer sang sy betoogen;
Loff zy Godt in den hoogen,
Laet ons soo na Christum gaen:
Dat wy mogen hooren,
Komt hier mijn uytvercooren
En niet droevich blijven staen.
|
|