Den lust-hof der Christelycke leeringhe

[p. 330]

[p. 331]

Van de doodt, helle, ende blijschap des hemels.

Op de wijse:
Tsa dat de lucht geef' een gheschal.

O Mensch, dien Godt gheschapen heeft,
En naer sijn beeld een' siel ghegheven;
Hoe komt dat ghy soo qualijck leeft,
Noch peyst op't eeuwigh leven?

Wist ghy wat Godt daer heeft bereydt;
V herte sou daer seer naer haecken:
Ghy soudt verlaeten d'ijdelheyd,
Die wereldt oock versaecken.

Dacht ghy oock op die helsche pijn?
Ah! pijn, wiens eynde noyt sal komen:
Ghy soudt ten minsten beter zijn,
En uw' welluste toomen.

Ghy soudt beschreyen u misdaedt,
Den tijdt, en uw' verquiste daghen,
Vw' woorden, en uw' wercken quaed':
Hoe soud' ghy die beklaghen!

Des hemels vreughden zijn soo veel;
Soo groot is oock de pijn der hellen:
Dat niemandt kan het minste deel
Begrijpen, oft vertellen.

Maer als de siel sal gaen van hier,
Naer't wel-ghewenschte leven reysen;
Oft naer het eeuwigh helsche vyer;
Dan sal sy't wel bepeysen.

Wanneer-men 'tlijck ten grave draeght,
Helaes! de siel werdt heel vergheten:
Of sy in vreughd is, niemandt vraeght,
Oft inde hel' gheseten.

Men thoont daer wel een droef ghelaet:
Maer't goed is't, daer sy meest naer soecken:

[p. 332]

 

Men vraeght waer 'tgheldt verborghen staet;

 

Dat haelt-men uyt de hoecken.

 

 

 

Soo verr' een uyt-vaert daer gheschiedt,

 

Doet-men een maeltijdt voor de vrinden;

 

Men bidt daer weynigh, ofte niet:

 

Och! die dit wel versinden!

 

 

 

Hebt ghy dan niet veel goedts ghedaen,

 

Sterft ghy besmet met een' doodt-sonde;

 

Helaes! ter hellen moet ghy gaen:

 

Wee, wee u tot dier stonde!

 

 

 

Dus betert u terwijl ghy meught;

 

Wilt op het eeuwigh altijdt mercken:

 

Wilt ghy ghenieten 'shemels vreughd,

 

Doet deughdelijcke wercken.