Den lust-hof der Christelycke leeringhe

[p. 308]

[p. 309]

Antvvoordt der Minnende Bruydt, op de aenspraeck van haeren Beminden.

Op de wijse:
Beata immaculata.

MYn Heere, mijn Godt mijns herte,
Mijn deel, mijn eeuwigh lot,
Mijn trooster in druck en smerte,⁺
Mijn Bruydegom, mijn Godt;

Vw' stemme soet'

Heeft mijn ghemoedt

Ontsteken met der liefden gloedt.

Heer', hoe sal ick toch verghelden
Al' uw' weldaeden groot'?
V leven ghy voor my stelden,
Voor my storft ghy de doodt:

G'hebt my ghewrocht,

Met bloedt ghekocht,

En tot uw' lieve Bruydt versocht.

O Liefde gantsch onghemeten,
Dat ghy, Godt, my bemindt!
My, die u dick heb' vergheten;
My, u onweerdigh kindt.

Wat sal ick, Heer',

V gheven we'er,

Voor dese groote liefd' en eer'?⁺

Wt 'swereldts listen en laghen,
En uyt des duyvels net
Hebt ghy my selver ghedraghen,
In 'tklooster oock gheset:

O wijsen raedt!

O goeden staet!

O wegh, die recht ten hemel gaet!

+ Psalm. 72. 26.

+ Psalm. 125. 3.

[p. 310]

 

Mijn leven wil ick verslijten

 

In dees' besloten hof,

 

En mijne beloften quijten,

 

O Iesv, t'uwen lof:

 

In Reynigheyd,

 

Ghehoorsaemheyd,

 

En Armoed' wesen u bereydt.

 

 

 

Adieu dan des vleesch ghenuchten:

 

Wegh silver, gheldt, en goudt:

 

Wegh alle dat 'thert' in suchten

 

Van mijn Beminden houdt:

 

Wegh hooghen staet:

 

Wegh schoon cieraet:

 

Wegh 'swerelts goedt, dat haest vergaet.

 

 

 

Komt, Iesv, die met u minnen

 

Mijn hert' hebt heel doorwondt;

 

Mijn' siele, mijn hert', mijn' sinnen

 

Gheef' ick door dit verbondt:

 

Neemt desen pandt

 

Van uw'r Bruydts handt,

 

⁺Die door uw' liefde queelt en brandt.

 

 

 

Wanneer toch sal ick ghenieten

 

V, Bruydegom, voor al?

 

Och! sal ick langh' traenen ghieten

 

In dit traen-vloedigh dal?

 

Mijn herte haeckt,

 

Mijn' siele snaeckt,

 

Tot dat sy by u, Heer', gheraeckt.

 

 

 

Maer want ick hier noch moet beyden,

 

Doet my soo leven nu,

 

Dat als ick van hier sal scheyden,

 

Recht komen mach tot u.

 

Mijn Bruy'gom schoon,

 

Der Maeghden kroon'

 

Verleent my in des hemels throon.

+ Cant. 5. 8.

[p. 311]

Vande VVereldt ende Religie.

EEn' Zee vol swaerigheyds
De wereldt werdt beschreven;
Een' haef' des saligheyds
Is het stil klooster-leven:
Ons leven is het schip
Dat langhs dit water drijft,
Dat hier eens op een klip,
Daer op het sandt vast blijft:
Dat eeuwigh hemel-rijck,
Dat leven sonder eynde,
Dat's daer wy al' ghelijck
Ons schipken henen seynden.
Ghy dan die hier naer hoopt,
Doet arbeydt, als een slaef;
Wt rechte minne loopt
Recht uyt de zee ten haef.