Morghen-lofsangh, uyt verscheyden lofsanghen der heyligher Kercke by een gehaelt.
NAe dat 'tlichaem teer en swack,
Heeft ghebruyckt des slaeps ghemack;
Als wy van den bedd' opstaen,
Heere wilt van ons niet gaen.
Drijft de duysternis van 'thert,
En des duyvels bende swert;
Alle slaperheyd verjaeght,
Dat de vaeck ons niet vertraeght.
Reyckt, o Godt, dijn' rechterhand,
Vlijtigh op-staen, en met sanck
Ons' tongh' moet u loven eerst:
Tot u haecken 'sherten neerst:
Zijt, o Iesv, die'k bemin',
Van ons' wercken het beghin.
Hebben wy, door 'svyands list,
's Nachts van uwe wet ghemist;
Godt, door uw' ghenade soet',
Minnelijck de schuldt uyt-doet.
Christe Godt, wy bidden u,
Met u licht vervult ons nu;
Stort het vier des heylighs Gheest
In ons hert', en dat gheneest.
Brenght ons soo ten avond-stond,
Dat noch handen, noch de mond,
Noch het lichaem, noch 'tghesicht,
Werden met een' sond' beticht.
Doet ons schouwen alle quaed,
Traegheyd van ons herte slaet,
Dat ons gheen' misdaed besmet,
Oft ons' vierigheyd belet.
Laet ons desen dagh met vreughd
Overbrenghen in de deughd,
Milde Vader ons dit gheeft,
En die met den Vader leeft
Eeuwigh Soon, en heyligh Gheest,
Onser toch bermhertigh weest. Amen.
|
|
Auteursrechtvrij
