De kroniek van Godevaert van Haecht over de troebelen van 1565 tot 1574 te Antwerpen en elders

September.

⁺ Op de helft van deser maent quam ick, Govaert van Haecht uyt Parys wederom binnen Antwerpen, daer ick van in April 1570 gewoondt hadde en daerdoer veroorsaeckt ben geweest meer van Vranckeryck dan van Brabant te scryven, welck wilt Godt, nou weder beteren sal, latende mynen broeder Reynier tot Atrecht sieckelyk en sterf corts naer myn afsceyt, van daer dat ick luttel dachte, maer de heere weet wat ons nootelyck is.

⁺ In dese maent was Ducdalbe nog al even dapper, eyschende in alle de provinciën den tienden pennick van alle coopenscap t' elcke verhandelinge, maer hy conde't seer qualycken te wege bringhen, want menighe coopenscap weer dicwils verhandelt wordt, so woude iegelyck liever stil sitten; also dat de staten des landts tot Brusel vergadert dit nog afsloegen⁽⁹⁾.

⁺ In dese maent is er groote beroerte geweest in Scotlandt doer den papisten en ander pauselyck besteck, meynende het landt te vermeesteren en wilden den jongen conick, die eenen gouverneur hadde, hem van der coniginnen van Enghelant ghegheven, hem ontweldighen, ja men gevoelde, dat sy meynden metten eersten winde uyt Spaengien help te

+ Hoe ick Govaert van Haecht uyt Parys weder te Antwerpen quam en myn broeder tot Atrecht sturf.

+ Van scattinge die Ducdalbe nog al eyste.

(9) Gachard, op. cit., t. II, p. 189. Alva meldt de schikkingen met oog op de inning van den 10ⁿ en 20ⁿ penning; zie ook p. 198, de verwittiging van Noircarmes aan den koning. Het plakkaat was uitgevaardigd den 31ⁿ Juli 1571.

+ Beroerte in Scotlant doer den Paus besteken.

[p. 152]

hebben, om also eenen crych tegen Engelant aen te rechten; maer de coniginne seer haest daer hoorende heeft er volck van wapenen gesonden, so dat meest alle de oproerders ter scande quamen⁽¹⁰⁾.

⁺ Omtrent deestyt werdt de peste wat cesserende in Antwerpen ende op de dorpen; ende binnen Antwerpen waeren gestorven met die eensdeels van buyten in 't gasthuys waeren gebrocht 1700 menschen, maer meestendeels kinderen; maer vuel corens bluef op 't velt liggen, soo de menschen gestorven waeren; heel dorpen daer men geen volck en sach.

(10) Kervijn, op. cit., t. VI, p. 177 en volg., 178, 182.

+ 1700 menschen van der peste in Antwerpen gestorven.