De Psalmen Dauids

Een Ghebedt om Ghelooue Liefde ende Hope.

1

IC roep Heer' Iesu Christ tot v,
Ic bidd' verhoort mijn claghen,
Verleent my doch ghenade nv,
En laet my niet vertzaghen:
T'recht Geloof'

[p. 105]

 

meyn ick Heere mijn,

 

Het selue wilt my gheuen, V te leuen,

 

Mijn naesten nut te zijn,

 

Houden v woort verheuen.

2

Ic bidd' noch meer, O Heere Got,
Ghy condt my dat wel gheuen,
Dat ic niet weder werd' tot Spot,
De Hoep' gheeft my daer neuen,
Voor all' als ic moet van hier gaen,
Dat ic v mach betrouwen // End' niet bouwen

Op mijn wercken voort-aen:

Het soud' my eewich rouwen.

3

Gheeft dat ic mach wt s'herten gront
Mijn vianden vergheuen:
Vergheeft mijn sonden oock terstont,
Werct in my een niew leuen,
V woort laet mijn spijs' altijt zijn,
Om mijn siel' te gheneeren // My te weeren

In ongheluc end' Pijn,

T'welc my haest mocht verkeeren.

4

Dat my noch lust, noch vrees' van dy
In dees' werelt af-keere,
Volstandicheyt tot t'eynd' gheeft my,
T'staet in v handen Heere:
End' wien ghijt gheeft, heuet om niet,

[p. 106]

 

Nimant en can verweruen // Noch gheeruen

 

Door t'Werc, Ghenade, siet,

 

Die ons verlost van steruen.

5

Ick ligh' in strijdt end' vechte stijf,
Helpt (Heer') my zwac end' teere,
Aen v Ghenaed' alleen ic blijf',
Ghy condt my stercken zeere:
Als aenvechtinghe comt, weyrt dan
Dat sy my niet om-vaten // Ghy cundt maten,

Dat ic stercker zijn can,

Ghy en sult dat niet laten.5. Gloria.