De Psalmen Dauids

Van het H. Auontmael. S.H.

Op de Melodie: Het zijn doch salich alle die.

1

ALs nv Christus ghebenedijt
Wist dat ghecomen was de tijt
Dat hy van hier soud' scheyden,

Aenden disch met zijn Ionghers sadt,

End' met hun hy het Paeschlam adt,
T'was voor t'lest' doen bereyden:

Hy sprac: Ic hebb' begheerte groot

Met v (eer dat ick' sterf' de Doot)
T'eten dit Paeschlam schoone,

Van nv voort-aen, seggh' ic v al,

Dat ick hier af niet eten sal,
Tot hem t'Rijc Godts verthoone.

2

Als hy alsoo nv met hun at,
Heeft hy sunderlingh' ghedacht, dat
Hun hert' niet werd' onmachtich.

Set daerom in het Sacrament,

Nam broot met danc, brackt hun present,
Gaft hun, end' sprac aendachtich:

Nemet, eet, dat is mijn Lichaem,

Dat aenden Cruys voor v ter vraem
Haest sal worden gegeuen:

Sulx doet end' ghedenct mijns daer by,

[p. 53]

 

Dat ick v Heer' end' Heylandt sy,

 

Al die gheloouich leuen.

3

Desghelijken als op dat pas
Het Auontmael voleyndet was,
Sterct' hy zijn Ionghers teere:

End' heeft dit Sacrament volmaect,

Den Kelc ooc met zijn Hant gheraect,
Danct', gaf hun dien, sprac meere:

Neemt drinct alle dat is mijn bloet

Des Nieuwen Testamentes goet,
T'welc ic aen t'Cruys warachtich

Voor v sonden verghiten sal,

Sulx doet (als ghy daer af drinct al)
Dat ghy mijns zijt ghedachtich.

4

Soo Godt in Egypten sloech doot
D'Eerste gheboorten cleyn end' groot,
End' dat, op eenen nachte,

De Coninc Pharao verdronc,

End' inde Roode Zee versonc
Met alle zijn Heyr-crachte:

Doen-sette Godt in den Paes-dach.

Daer by zijn volc te dencken plach
Aen all' zijn wonderdaden:

Waer door sy werden wtgheleyt

Met stercker handt wt dienstbaerheyt,
Door de Roy zee drooch traden.

5

Alsoo ooc Christus onse Heer'
Door zijn bloet in het Doopsel meer
Versinct all' onse sonden:

De doot verworcht de Hell' verstoort,

De Hantschrift die t'ghemoet vermoort

[p. 54]

 

Heeft hy aen t'Cruys ghebonden.

 

Dat zijn Kerck' sulx indachtich sy

 

Tot een Paeschlam hem selfs maect hy

 

Int' Testament, End' stichte

 

Sijn Lichaem t'Eten in het broot,

 

In Wijn te drincken zijn bloet root,

 

Door zijns woorts groot ghewichte.

6

Die van dit broot (na zijn beuel)
Eet end' drinct van s'Heeren Kelc wel,
Die soud' zijn doot oorconden:

Naem'lijc dat Christus onse schult

Aen t'Cruys betaelt heeft end' vervult,
End' wt-gheveeght' ons' sonden.

Dat ons nv Godt genadich sy,

Soo wijt gheloouen end' daer by
Ons aende Doop' vast houwen:

Soo sullen wy Godts kind'ren zijn,

End t'Hemelrijc innemen fijn:
Dat ghunn' ons Godt vol trouwen.

7

Dus proef' hem de mensch' met der daet,
Eer hy tot dese Tafel gaet:
Dat hy wel kenn' zijn herte,

Oft hy in t'recht ghelooue staet,

Met ware Liefde daer toe gaet,
Dat hem gheen onboet smerte.

Dat hy hem selfs niet eet' t'Ordeel,

Om dat hy met onderscheyt heel
T'lichaem Christi des Heeren:

Dat hy der sonden Suerdeech quaet

Wt-veegh' door des Heyl'gen Gheests raet,
Christo t'Lam Godts ter eeren.

[p. 55]

8

Daerom, soo laet ons al-ghelijc
Godt den Vader in Hemel-rijc
Van ganscher herten beden,

Door Christum, daer wy all' opstaen,

Die ghenoech heeft voor ons ghedaen,
De doot voor ons gheleden,

Dat hy door den heylighen Gheest

Ons gheloof wil verstercken meest,
Om na zijn woort te leuen

In rechter liefden sonder nijt,

End' dat hy ons na desen tijt
D'eewighe vreucht wil gheuen. Amen.