De Psalmen Dauids

[p. 44]

DE LOFSANGHEN, HYMnen ende Gheestelijke Lidekens.

De x. Gheboden Godts. D.M.L.

1

DIt sijn de heyl'ge thien Ghebodt,
Die ons gaf onse Heere Godt,
Door Moyses sijnen dinaer fray,
Hooch op den Berch van Sinay,
Heer' ontfermt v ons'.

2

Ic ben alleen v Godt end' Heęr',
Gheen Goden sult ghy hebben meer,
Ghy sult my gansch betrouwen dy,
Van herten gront lief hebben my: H.o.v.o.

3

Ghy sult niet voeren tot oneer'
Den Naem van uwen Godt end' Heer':
Ghy sult niet prijsen recht noch goet,
Dan wat Godt selfs spreect ende doet. H.o.v.o.

[p. 45]

4

Heylicht ooc den seuensten dach,
Dat ghy, end' v huys rusten mach:
Van v doen wilt aflaten nv,
Dat Godt zijn werck volbrengh' in v. H.o.v.o.

5

Ghy sult in eer' ghehoorsaem zijn,
Den Vader end' de Moeder dijn:
End' waer v hant hun dinen can,
Soo sult ghy langh' leuen daer van. H.o.v.o.

6

Ghy sult niet toornichlijc doot-slaen,
Niet haten, noch v wreken saen,
Verduldich sijt, end' saecht van Moet,
End' doet ooc uwen vyant goet. H.o.v.o.

7

V trou sult ghy bewaren reyn,
Dat ooc v hert' gheen ander meyn,
End' houden cuysch het leuen dijn,
Met sucht ende machticheyt fijn. H.o.v.o.

8

Ghy sult niet stelen ghelt noch goet,
En woekert nimands sweet noch bloet:
Ghy sult op-doen v milde hant
Den armen menschen in v lant. H.o.v.o.

9

Ghy sult gheen valch ghetuyghe zijn,
Niet lighen op-den Naesten dijn:
Sijn onschult sult ghy maken vry,
End' zijn Schand' toedecken daer-by. H.o.v.o.

10

Ghy en sult ws naesten Wijf niet
Begheren, noch van zijn Huys yet:
Ghy sult hem wenschen alle goet,
Ghelijc v dijn hert' selue doet. H.o.v.o.

11

Dees' Gheboden ghegheuen zijn,
Dat ghy (O Mensch') de Sonden dijn
Bekennen soudt, end' leeren snel

[p. 46]

 

Hoemen voor Godt soud' leuen wel. H.o.v.o.

12

Dies help' ons de Heer' Iesus trou,
Die ons midd'laer is worden nou:
T'is met ons doen verloren // doch,
Ons verdienst' is maer toren, doch. H.o.v.o.