De Psalmen Dauids

Den Ciij. Psalm

1

NV loeft mijn siel den Heere //
Wat in my is den Name zijn
Sijn weldaet doet hy meeren,
Vergheet dat niet, O herte mijn,
Hy heeft v sond' vergheuen.
End' heylt v swacheyt groot,
Bevrijt v arme leuen.
Neemt

[p. 29]

 

v in zijnen schoot,

 

Met rijken troost beschuddet,

 

Verionct den Arent gh'lijc,

 

T'concincrijc recht behuddet,

 

Die lijden in zijn rijc.

2

Hy heeft ons weten laten
Sijn Heylich woort end' ghericht siet,
Oock zijn goet bouen maten,
Ten faelt aen zijn ghenade niet,

Sijn gramschap laet hy varen,

Straft niet na onse schult,
De G'naed' doet hy niet sparen,
Den blooden is hy hult,

Sijn goet coemt hun ten besten

Die in zijn vreese staen,
Soo wijt het Oost van t'Westen,
Is ons' sond' wech ghedaen.

3

Soo hem een can ontfarmen
Ouer zijn ionghe kind'ren cleyn,
Soo doet de Heer' ons Armen,
En wy hem Kind'lijc vreesen reyn,

Het arm werck kent de Heere,

End' weet wy zijn niet bat
Dan Stof ende Gras teere,
Als een Bloem end' een blat,

De wint daer ouer drijuet,

Soo en ist niet meer daer:

[p. 30]

 

De mensch' niet bet beclijuet,

 

Sijn Eynd' dat is hem naer.

4

Maer Gods ghenaed' alleene
Blijft altijt vast in eewicheyt,
By zijn ghemeynte reene.
Die in zijn vreese staet bereyt,

Die zijn verbont aencleuen,

Heerschen in Hemelrijc.
Ghy Enghelen daer neuen
Loeft end' dient all' ghelijc

Den grooten Heer' der eeren,

Drijft voort zijn heyligh Woort:
Mijn siel' soud' ooc vermeeren
Sijn' Lof aen allen oort.