De Psalmen Dauids
(1583)–Willem van Haecht–
Auteursrechtvrij1DE dwase sprect: (daer is geen Godt)
In zijn ghemoet end' leuen:
Verdoruen zijns' in schand', end' Spot,
Tot t'Goet sy hun niet geuen.
Godt sach op s'mensen Kind'ren hant,
Oft hem ymant socht met verstant,
Maer elc was af-gheuallen,
Heel onnut, end' vol arch gemoets,
Hunder gheen en dede yet goets.
Niet eene van hun allen.
| |
[pagina 23]
| |
2Ghy quaet-doenders alle ghemeen,
Sult ghy v niet bekeeren?
Die mijn volc eten tot den Been,
End' ghelijc t'Broot verteeren:
Den Heer' en roepen sy niet aen,
In grooter Vrees' sy altijt staen,
Met hun recht on-volcomen,
Het welk' steect vol boosheyts ghewis,
End' t'maect sond' daer gheen sond' en is:
Godt is ouer den Vromen.
| |
3Des Armen Raet wort heel belet:
Sijn waer-schouwingh' end' Leere,
Om dat hy zijn hoep' heeft gheset
Alleen op Godt den Heere.
Wie sal ons siel' verlossen wel,
Wt Sion brenghen Israel
Het heyl, t'welc Godt sal gheuen:
Dat hy zijn Volck verlossen woud',
Israel hem dan prijsen soud'
End' Iacob vrolijc leuen.4. Gloria.
|
|