De Psalmen Dauids

Den xlvi. Psalm.

1

EEn vaste borcht is onse Godt,
Een goet gheweyr end' wapen
Hy helpt ons vry wt allen noot,
Die ons nu comt betrapen,
D'oude boose viant
Met ernsten hijt nv meynt:
Groote macht end' veel list
Sijn grousaem rutingh' is:
Op aerd' is niet zijns gh'lijken.

2

Met ons' macht en ist niet ghedaen,
Wy zijn zeer haest verloren.
Het strijdt voor ons de rechte Man,
Dien Godt heeft selfs vercoren.

[p. 17]

 

Vraecht ghy wie dat hy is,

 

Hy heetet Iesus Christ,

 

De Heere Zebaoth,

 

Daer is gheen ander Godt,

 

Het velt moet hy behouden.

3

Oft de werelt vol duyuels waer':
End' wouden ons verslinden,
Soo vreesen wy ons niet een haer,
Godts hulp' sullen wy vinden.

De Vorst deser Werelt,

Hoe suer dat hy hem stelt,

Soo en doet hy ons niet,

Want hy is ghericht, siet,

Een woort can hem ne'er-vellen.

4

Godts woort sullen sy laten staen,
End' gheenen danc behouwen,
Hy is by ons wel op-de baen,
Met sijnen Gheest vol trouwen.

Nemen sy ons het lijf,

Goet, eer, kint ende wijf,

Laet het varen daer-hin,

Sy hebbens gheen ghewin,

Het rijck moet ons doch blijuen.

5

Lof, eer end' prijs den hoochsten gheest,
Den Vader der Ghenaden,
Die wt liefden gheschoncken heeft
Sijnen Soon' voor ons schaden,

Met den Heylighen Gheest,

Van sonden vrijt hy meest,

Ten Rijke hy ons keert,

Den wech ten leuen leert,

[p. 18]

 

Die help' ons vrolijc, Amen.