De Psalmen Dauids

Den cxlvi. Psalm.

Is een leere, dat wy alleen Godt (ouermidts dat hy alle dingen gemaect heeft, t'selue onderhout, de armen, hongerigen, gheuangenen, bedructen, weduwen ende weesen aenneemt, ende de Godloosen verstoot) betrouwen souden.

Haleluia.

1

LLoeft doch den Heer', O Sile mijn:
Ic wil den Heere soo langh' louen
Als ic in het leuen sal sijn:
Mijnen mont sal Godt daer-en-bouen
Lof-singen met ganscher herten fier,
Te wijle dat ic sal wesen hier.

2

Op Princen v niet en betrout,
T'sijn Menschen, die niet helpen connen.
Want s'menschen Gheest, hoe hooch, hoe stout,
Moet daer van, end' worden verslonnen

[p. 382]

 

Van d'aerd', daer hy in verkeeren sal,

 

Dan zijn te niet zijn aenslaghen al.

3

Wel dien, diens hulp' Iacobs Godt is:
Diens hoep' staet op Godt zijnen Heere.
Die Hemel, Aerd', Zee heeft ghewis
Ghemaect, End' al wat dies is meere:
All' wat daer in is heeft hy ghebout:
Die Eewichlijken Ghelooue hout.

4

Die recht end' barmherticheyt doet
All' den ghenen die ghewelt lijden:
Die daer spijst met groot ouer-vloet
De hongherighe t'allen tijden.
De Heer' maect los ende helpt wt pijn,
All' de ghene die gheuanghen zijn.

5

De Heer' gheeft de blinde ghesicht:
Alle die neder zijn gheslaghen
De self' hy wederom op-richt:
Aen de vrome heeft Godt behaghen,
End' alle die tot hem zijn ghesint,
Hy wt des herten gronde bemint.

6

De vremdelinghen hy bewaert,
End' hoedt Weduwen end' Weesen:
Hy keert te ruggh' end' achterwaert
Der boosen wech, die hem niet vreesen.
Godt is eewich Coninck, onuerstoort,
Dijnen Godt Syon, voort ende voort. Haleluia.