De Psalmen Dauids

[p. 361]

Den cxxxvij. Psalm.

Is een ghebet vande geuangene Ioden, dat God doch Ierusalem wederom op bouwen, den Godsdienst wederomme oprechten, dat hy zijn vianden castijden, ende betalen woude.

1

AEen de Wateren Babylon
Daer saten wy end' weenden,
Als wy ghedachten aen Syon
Droefheyt ons hert' vercleenden.
Wy hingen op ons Harpen soet
Aen de wilghen met zwaren moet,
Die daer in zijn beuonden:
Veel verdriets, versmaetheyts end' schandt
Moesten wy in het selue Landt
Lijden tot allen stonden.

2

Want daer hieten ons-liden sy
Op-heffen ons Lof-sanghen,
Die ons ghemaect hadden onvry

[p. 362]

 

End' hardt hilen gheuanghen,

 

Sy eyschten in ons huyleu zwaer,

 

Vrolijcheyt end' ghenoechte claer:

 

End' spraken: wilt ons singhen

 

Van Sion met blijschap een Liet:

 

Onaenghesien ons groot Verdriet,

 

Hietmen ons vreucht voortbringhen.

3

Hoe souden t'Liet des Heeren wy
Singhen in vremde Landen?
Ierusalem vergheet' ick dy:
Vergheten (t'mijnder schanden)

Mijn Rechte-hant oock worden moet,

Aen mijn ghehemelt' cleef' met spoet
Mijn tongh' in grooter smerten,

Ghedenck' ick ws niet metter daet,

Ierusalem niet zijn en laet
De hoochste vreucht mijns herten.

4

Heer', ghedenct der Kind'ren Edom
In Ierusalems stonde,
Die daer segghen: Reyn af, worpt om
Heel tot op hunnen gronde.

Ghy verstoorde dochter Babel,

Wel dien, die v vergheldet snel,
Soo ghy ons hebt bewesen.

Die daer neemt v kinderen cleen,

End' smijts' in stucken aen den steen,
Die sy zeer hooch ghepresen. 4. Gloria.