De Psalmen Dauids

Den lxxi. Psalm.

Is een ghebet door de Christelijke Kercke, datse Godt inde laeste tijden niet verlaten, maer haer tegen hare vianden helpen ende vertroosten sal.

1

HEer', ic betrouwe heel vast op dy,
En laet my
Nimmermeer worden tot schanden.
Verlost my door v gerechticheyt.
Niet en beyt,
Maer helpt my wt door v handen.
Sijt my doch in des noots banden
Eenen stercken troost, waer by
Ic altoos mach vlien aendachtich,
Ghy die hulpe toesegt vry:
Want ghy zijt mijn steenrots' crachtich.

[p. 192]

2

Mijn Godt, helpt my wt de handen doch,

Van t'bedroch

Des Valschen ende Godloosen,
Wt des ongherechtighen hant quaet,

End' den smaet

Der Tyrannen ende boosen.

Want ghy zijt, sonder verpoosen,
Heer', Heer' all' mijn Toeuerlaet,
Mijn hopinghe daer beneuen
Van mijn Ioncheyt (metter daet)
Sijt ghy O Godt hooch verheuen.

3

Op v hebb' ic my verlaten vast

Inden last

Van mijn Moeders lijf aen teere,
Daer wt soo troct ghy my doen met vlijt:

Ick altijt

Roeme van v euen-zeere.

Voor velen soo ben ick Heere
Als een wonder t'alder stont,
Maer ghy zijt mijn toeuerlaten.
Gheeft dat dagh'lijcx mijnen mont
V roem' end' prijs' bouen maten.

4

Verworpt my niet in mijn Outheyt doch,

Heere noch

Verlaet my niet in swacheden.
Want mijn haters van my spreken quaet:

Houden raet

Teghen mijn Siel', telkersteden.

Ende segghen (sonder reden)
Dat Godt hem verlaten heeft,
Haest v zeer, wilt hem na-iaghen,

[p. 193]

 

Want daer gheen Verlosser leeft,

 

Grijpt hem doch sonder vertraghen.

5

Och Godt, niet verr' van my en zijt,

Blijft niet wijt:

Haest v, comt my doch te baten.
Schamen moeten sy hun, end' vergaen,

Die daer staen

Na mijn Siel, end' die my haten,

Schand' end' Schimp moet hun omuaten,
Die daer soeken mijn ongh'luc.
Maer ic wil altoos verbeyden,
V prijsen in Weeld' end' Druc,
End' uwen roem meer verbreyden.

6

V gherechtigheyt ic condt doen sal

Ouer al:

Dagh'lijcx dijn Heyl, niet om noemen.
Ick gae henen in des Heeren cracht:

Dach end' nacht

Prijs ick alleen (sonder schroemen)

V gherechticheyt, met roemen.
Ghy hebt my van ioncx gheleert,
Daerom wil ick oock oorconden
V wonderen hooch gheert,
Nv ende tot allen stonden.

7

Verlaet my niet inden Ouderdom,

Als ick com

Tot grijsheyt end' zwacker machten:
Tot dat ick oorcond' uwen arm sterck,

Datment merck'

Van gheslachte tot gheslachten:

End' den nacomers v crachten.

[p. 194]

 

Heer' v gherechticheyt goet

 

Is hooch ouer heel Aertrijke,

 

Ghy die groote dinghen doet:

 

Godt, wie is doch ws ghelijke?

8

Want veel ancxten my proeuen laet ghy,

End' maect my

We'er leuendich, Ghy haelt spoedich
My we'er wt t'diep' der aerden om hooch.

Met vertooch

Maect ghy my ooc groot, end' moedich.

Soo danck' ic v ooc beuroedich
Voor v trouw', met Psalter spel,
Mijn Godt, V ic ooc lofsinghe
(Ghy Heyligh' in Israel)
Op der Herpen sunderlinghe.

9

Mijn lippen ende mijn sile teer

Die ghy Heer'

Hebt verlost heel ghenadich,
Sijn vrolijc ende lofsinghen dy.

Ooc daer by

Soo dicht daghelijcx beradich,

Mijn Tonghe geheel gestadich,
Van uwer gherechticheyt,
Want die all' moeten hun schamen,
End' tot schand' worden gheleyt,
Die mijn ongh'luc soeken: Amen.