De Psalmen Dauids

Den lxij. Psalm.

Is een ghebet om tegen de Tyrannen beschut te worden, met een vermaninghe, dat wy alleen op Godt, ende niet op menschen betrouwen souden.

1

MIjn Siel' is tot Godt stille,
Die my helpt wt verdriet:
Want hy troost my te wille,
Sijn hulpe hy my biet,
End' beschut my in alle,
Soo dat gheenen val my
Geensins stor-

[p. 168]

 

ten en salle,

 

Hoe groot dat hy ooc sy.

2

Hoe langhe legt ghy laghen
Met allen v verstant
Eenen, Dat (niet behaghen,
Als een hanghende Want)

Ghy hem verworcht end' vellet?

Wat maect ghijt hem soo suer,
Dat ghy hem soo na-stellet,
Als een verscheurde muer?

3

Slechts daer henen sy dencken
Hoe sy hem dempen noch,
Sy zijn neyrstich om crencken
Met Leughens end' bedroch:

Goede woorden sy gheuen,

Eenen schijn daer by is,
Maer in t'herte daer neuen
Soo vloeken sy ghewis. Sela.

4

Maer mijn Siel', blijft volheyrdich
Alleen op Godt den Heer',
Want hy is mijn hoep' weyrdich.
Hy is mijn troost mijn Eer',

Mijn Hulp' ende mijn Hoede,

Mijn beschuddingh' in al,
Dat ic niet en word' moede,
Noch ooc vallen en sal.

5

By Godt is mijn Heyl mede,
Mijn Eer' end' mijnder cracht
De Steen-roots' hooch in vrede,

[p. 169]

 

Mijn toevlucht ic hem acht.

 

Hoept op hem alle Menschen,

 

Schut wt voor hem v Hert',

 

Godt die is (na ons wenschen)

 

Ons toeuerlaet in smert'. Sela.

6

Maer, hoe machtich end' rijke
Alle menschen oock zijn,
Doch en sijns' alghelijke
Gansch niet dan eenen schijn.

Groote Liden ooc falen:

Sy weghen min dan niet,
Altemale sy dwalen
Soo veel men haerder siet,

7

Op t'onrecht t'uwer baten
V gheensins en betrout,
Wilt vermetentheyt laten,
Tot sulx v niet en hout,

T'welc is van gheen verlanghen,

Valt v toe Rijcdom saen,
Soo en sult ghy niet hanghen
V hert' end' Sin daer aen.

8

Godt heeft een Woort ghesproken,
Van my somtijts ghehoort,
Dat alle macht beloken
Is in Godt onuerstoort.

End' ghy Heer' zijt ghenadich,

Een igh'lijck ghy betaelt,
Ghy zijt elc een weldadich
Soo hy verdienst behaelt.