De Psalmen Dauids

Den xlvi. Psalm.

Is der Christelijker kercken eenen trooost, datse Gode teghen den Duyuel ende alle haer vianden beschudden, ende de Godloose te niete doen wil, ooc soo en soudemen daer aen niet twijfelen noch hem daerom becommeren, maer men soudet Godt al laten maken.

1

GOd is ons sterct' end' toevlucht groot:
Een Hulp' in veel ellenden,
Die ons raecten. Daerom wy noot
Geenderley vrees' en kenden,
Oft de werelt' al-schoon
Ondergonc (t'haren loon)
Wanneer dat ooc verdronc
End' inde Zee versonc
T'geberchte totten enden.

2

Wanneer al-schoon ooc raesde daer
De zee met grooter machten,
End' wentelde tot groot beswaer,

[p. 130]

 

Soo dat van grooter crachten

 

Ende door haer tempeest

 

De berghen minst end' meest

 

Daerinne vilen, siet:

 

Dat voor haer en bleef niet,

 

Maer al daer-in versmachten. Sela.

3

Nochtans soo blijft lustich end' fijn
Godts stadt met haer Fonteynen,
Daer des hoochsten wooninghen zijn,
Heylich, niet om vercleynen.

Godt is daer in by haer,

Daer-om sal hy voorwaer

Wel blijuen t'alder tijt:

Godt helptse vroech met vlijt,

Tot haer sal hy hem weynen,

4

De Heydenen die moeten al
Vertzaghen, van ghelijken
Moeten seer haest comen ten val
Alle de Conincrijken:

Het Aertrijc heel vergaet

Als hy hem hooren laet.

De Heere Zebaot

Is met ons: Iacobs Got

Doet my zijn hulpe blijken. Sela.

5

Comt herwaerts s'Heeren werc aenschout,
Die op d'Aerd' sulx verstooren
Heeft aenghericht met herten stout.
Die d'Orloghen (wilt hooren)

In all'de Werelt stilt,

Boghen breect als hy wilt

Spiessen in stucken slaet,

[p. 131]

 

Waghenen met der daet

 

Verbrant hy na orboren.

6

Weest doch heel' still', end' bekent
Dat ic Godt ben verheuen:
Ick wil eere begaen present,
Voor alle die daer leuen

Onder t'Heydens gheslacht,

End' op aerden, met macht.

De Heer' Zebaoth is

Met ons: De Godt ghewis

Van Iacob sal troost gheuen.