De Psalmen Dauids

Den xij. Psalm.

Is een ghebedt voor de Christelijcke Kercke, teghen de Vianden, ende valsche Leeraers, dat Godt het lieflijck Euangelium seynden, ende daer door alle dolinghe keeren ende weyren wille.

1

HElpt Heere, de Heylighen dijn
Siet-

[p. 37]

 

men geheel vermind'ren:

 

Der gheloouigher weynich zijn

 

Onder de Menschen kind'ren:

 

Sy zijn onnut, end' veynsen zeer:

 

Onneenich zijn sy in hun leer':

 

Sulken quaet doet hun hind'ren.

2

De Heer' will' doch wt-royen hier
De valsche Huychelije,
End' de tonghe die met ghetier
Stout spreect, door hoouerdije.

Die daer segghen met onuerstandt:

Ons woort sal hebben d'ouerhandt,
Wie is ons Heerschappije?

3

De wijl' d'ellendige verstoort
Wordt, end' d'Arme moet duchten:
Wil ick op, seyt Godt, rechteuoort
Hun helpen wt het suchten,

Datmen vrymoedich leeren sal

Mijn Woort onuerlast ouer al,
End' schouwen ydel cluchten.

4

Des Heeren Reden louter // is,
Als t'siluer inde Viren,
T'welc beproeft wort alst mouter // is
Wel in seuen maniren.

[p. 38]

 

Heer' behoetse na uwen aerdt,

 

End' ons van dit gheslacht bewaert:

 

Van eewighe dangiren.

5

Want het wort ouer all' (och Got)
Vol Godloose gheslachten,
Men siet in als veel smaet end' spot,
Veel boose van ghedachten:

Waer sulken valsche Liden seer

Heerschen onder de menschen, Heer',
Die de Waerheyt verachten. 1. Gloria.