Werken. Deel 2: Proza
(1895)– Hadewijch– Auteursrecht onbekend[XXIV]Ic sal u segghen sonder voeghen, EnGa naar voetnoot(3) laet u niet menGa naar margenoot+dan minne genoeghen. Ghevet der redenen haren tijt Ende merct altoes waer ghi hare zijt te lettel ochte ghenoech.Ga naar margenoot+Ende en versuentGa naar voetnoot(4) u ane ghene ghenoechte, Daerbi uwe redene te verliesene, uwe redene die ic meine dat es, dat ghi uwe kinnesse altoes wakende selt houden in onderscedecheiden.Ga naar margenoot+Ghi en selt u niet laten vernoyen, eneghe wile te dienne cleine ochte grote, Sieken ochteGa naar voetnoot(5) ghesonden; ende soe si ziekere waren ende men vriende hadden, | |
[pagina 90]
| |
soe ghi hem eer dienen soudet. Ende de vreemde verdraghetGa naar margenoot+altoes gherne. Ende alle die u belieghen, die en weder segghet niet. Ende alle die u versmaden, met hemGa naar voetnoot(1) begert te wandelene, want si rumen u den wech der minnen. Bi toren moede en ghebrect niemeneGa naar voetnoot(2). Bi toren moede en laet ghene wijsheit onghevraghet die ghi niet en weet, Noch van scanden dat ghiere niet en weet, want ghi sijt sculdech van gode te wetene alle die doghet die ghi ghelerenGa naar voetnoot(3) moghet Met arbeite, Met vraghene, Met studeerne, met erenste. Ende als ghi iemene mesdaen hebbet met uwer scout, soe en beidet niet langheGa naar voetnoot(4) ghi enGa naar margenoot+beteret al te hant ieghen hem. Dat sidi sculdech der dootGa naar margenoot+ons heren, hem ghenoech met te doene. Daer ghine naest ende best in vreden bi waent bringhen, dat doeter toe, Hem te voeten te valne ende vredeleke wort weder te segghene ochte vrede weder te doene. Dat en seldi laten om toren noch om scade noch om scande. Eest dat ghi gode ghecrigen wilt uwe lief te sine ende uwen brudegoem, Lieti oec dat bi hoverden, ghi souter in vele quader ponten met comen. En houdet u ane gheen dinc soe crighelike datter u god sine gracie bi mach ontsegghen.Ga naar margenoot+bi hoverden en spaert ghenen dienst. Bi hoverden en midet u niet te ghevene cleine ghichten noch arme. Bi hoverden en laet ghene dinc te eyschen dierGa naar voetnoot(5) ghi behoeft ende niet wel ontberen en moghet. Bi hoverden en scaemt u niet dattu honghert ochte dorst, ochte vaket, ochte vriest, ochte siecheit die niet scone en es, | |
[pagina 91]
| |
ochte onsen, ochte onsedenGa naar voetnoot(1). Want dats grote ereGa naar margenoot+ende hoescheit van buten dat die liede hare confusen lien.Ga naar margenoot+Ende het es grote hoverde dat mense verswighet. Ende het es onnere ende lachter dat mense vordere bedraghen mach dan si hem selven bedraghen. Ende oec eest gode onse lieven ene valsche gheveistheit ende ene ombequame ontrouweGa naar voetnoot(2). Want dat es hogher trouwen rechtGa naar voetnoot(3) endeGa naar margenoot+minnen, dat lief den lieve ontect si in al dat hi es neder ende hoghe. Alsoe segic u al dat u voer gode allene mesciet; dies seldi u voer hem confuus gheven, alsoe datGa naar margenoot+ghijt soe liefelikeGa naar voetnoot(4) vore hem kint ende met wetentheiden vore hem beclaghet, dat hi de claghe ghehoert hebbeGa naar voetnoot(5) ende de mesdaet vergheven, ende gratie toe ghegheven, eer ghijs voren den priestere toe cont comen te beliene.Ga naar margenoot+Al dat ghi vore den menschen mesdoet, die confuseGa naar voetnoot(6) liet openbare. Dat ghi van herten allene mesdoet, dat beliet, alsoe ic u vore seide, tusschen u ende gode in biechten. Met uwen oghen seldi gode anesienGa naar margenoot+eenvoldechleke sonder meer ende puuerleke, NemmermeerGa naar margenoot+ander dinc te beziene, Noch anderen troest te nemeneGa naar margenoot+Ga naar margenoot+dan in hem. Memorileke seldi gode van herten draghen, Ende liefleke behelsen met lieflekeGa naar voetnoot(7) openre hopender herten, Ende gapen altoes ieghen sine herteleke | |
[pagina 92]
| |
soetheit Ende ieghen die hertelecheit ziere herteleker zoeter naturen. Daer omme doet al ende laet alGa naar voetnoot(1), alse ghi u van buten dusGa naar voetnoot(2) scone houdet na de wet ende volcomen alsoe alst behoert. Ende al dies gi ontberen moghet, dies ontbeert, Ende uwe noet nemt nauwe van allenGa naar voetnoot(3) dinghen. Sijt soe oetmoedech van buten, dat god niet te u te segghene en hebbe, Ende sijt dan van binnen alsoe vri endeGa naar voetnoot(4) altoes reikende na hem zelven met ere ellendegher droever herten. Ende bit sterkeleke siere minnender zoeter herten Ende siere sterker minnen, Dat se u hare te minne gheve, Ende dat hi bekinne hoe ene ionghe herte minnen ontberen mach. Want hi es god der minnen ende bekint wel de noet van Minnen. Want hi dan der minnen seden wel kint, houdi u alsoe puer, als ic u ghezeghet hebbe, hoe hem god mochte uGa naar voetnoot(5) onthouden, die zoe zoete es ende die zoeGa naar voetnoot(6) diepe in valt Ende die al dore valt, daer men ieghenGa naar margenoot+hem gaept. Ende altoes roept binnen sonder vergheten opGa naar margenoot+uwe herteleke lief: Ghi almoghende ende rike alre ghichten, en laet mi, grote god, dijnsGa naar voetnoot(7) dus arm niet. van alGa naar margenoot+dien dat ghi beghint ochte werct, dat segghet hem erensteleke, dat ghi niet ydel sceden en wilt daer af sonder vrocht. van ghenen dienste en wilt danc noch loen, Mer van allen dinghen ende in allen dinghenGa naar voetnoot(8) nemt hem selven oetmoedeleke. Ende van allen creaturen seldi gode | |
[pagina 93]
| |
nemen, Mer van niemene en seldine ontfaen dan uter gheheelheit siere enegherGa naar voetnoot(1) naturen altoes te oefenen lieflike. Want sijn soete name maecten allen menschen bequame in die ore der redeleker zielen. Ende al die woert die ghi hoert van hem in die scrifture, ende die ghi selve leset, Ende die ic u gheseghet hebbe, ende die u iemen zeghet in dietsche ochte in latine, die laet in uwe herten gaen, Ende merct ende benijedt te levene na zine werdecheit. Dus oefent u in al dat ic u geseghet hebbe. Want menneGa naar voetnoot(2) mach niemene minnen leren, Mer deseGa naar margenoot+doechde volleiden den mensche ter minnen. God gheve u spoet, dit te verwinneGa naar voetnoot(3). amen. |
|