...en je etcetera...
De, naar ik meen, eerste Engelse editie van kritisch werk van de Amerikaanse dichter en criticus R.P. Blackmur Language as Gesture uit 1954 bevat bijdragen uit de bundels The Doublé Agent (1935) en The Expense of Greatness (1940). Het is werk, waarin de schrijver zichzelf noch de lezer spaart, oergedegen, zwaar van constructie; nijver in die zin, dat hij bij Eliot ook de religieuze implicatie van diens ‘Ash Wednesday’ onderzoekt, dat hij de klassieken naslaat en over archetypen schrijft bij zijn studie van Pound's Gantos, dat hij met het woordenboek in de hand zich over de dikwijls zo eigen en precieze terminologie van de poëzie van Wallace Stevens gebogen heeft en over architectuur, sculptuur, schilderkunst, dans, toneel en muziek filosofeert in verband met de theorie, die hij ontwikkelt in het titelessay. Kortom, hij is bij uitnemendheid een vertegenwoordiger van wat ‘New Criticism’ heet. Uitermate intelligent en erudiet zoekt hij naar dezelfde kwaliteiten in voor hem te waarderen dichtkunst en hij is duidelijk schichtig van verzen die, zoals bij ons, meer bij emotie bestaan - meer lyrisch zijn in onze zin. Het is dan ook niet zo vreemd dat hij in zijn essay over de poëzie van D.H. Lawrence over ‘hysteria’ spreekt, zij het dan niet in de populaire, maar in de wetenschappelijke zin van dat woord, dat hij een bepaald vers van Lawrence stelt naast de ‘controlled hysteria’ van een passage uit T.S. Eliot en dat hij afwijzend staat tegenover de Amerikaanse dichter, die voor velen de meest lyrische dichter in onze zin is: E.E. Cummings.
Cummings behoort volgens Blackmur tot de ‘anti-culture group’ en zijn poëzie is ‘romantic egoism... the natural counterpart of the denial of the intelligence.’ Het is de poëzie van de ‘conceit’ - gril, maar ook de ‘gezochtheid’ - en Cummings wordt, zij het met enig voorbehoud, een ‘collector of sensations’ genoemd. Ik heb er Cummings' Poems 1923-1954 eens op nageslagen en die grillen, soms ook die gezochtheid, en die sensations, ja dat klopt dikwijs wel, maar ik heb er eigenlijk weinig op tegen. Cummings is een van de zeer zeldzame Amerikaanse dichters, die alweer in onze zin, liefdeslyriek geschreven hebben. Dan eens is het een modern,
Auteursrechtelijk beschermd