Liederen

[p. 101]

Aan een Vriend.

Ik weet altijd wanneer het lente wordt,
Niet aan 't lichten van de donkere dagen
Niet aan 't milderen van de wintervlagen,
En niet doordat de duistre nacht zich kort.

En niet doordat er bonte bloemen bloeien
In 't zonnig veld, langs den dijk, in de delling
Tusschen hagen aan 't water, langs de helling
Van 't duin, waardoor de duindieren weer stoeien.

Maar omdat in uwe donkerblauwe oogen
Een lente daagt, te schooner elken dag,
Zóó mild als lente bloeit uw jonge lach,
En mijn gemoed wordt wonderdiep bewogen.

Zalig elk uur, dat Dag van den Nacht wint,
Ochtend en avond, zalig zonneschijn,
Maar niet zonder u, beter ben ik blind
Met u, dan met anderen blij te zijn.

[p. 102]

 

Zalig het lied, maar slechts voor u, mijn Maat,

 

Juicht mijn lied uit of poost in mijmering

 

En beter dan dat ik van and'ren zing

 

Is dat het lot mijn lied met stomheid slaat.