Verzamelde gedichten

[p. 28]

[Lang heeft mijn hart zijn vreemde spel gespeeld]

LANG heeft mijn hart zijn vreemde spel gespeeld:
wel werd zoo vaak mijn dorste mond gekust
en heeft mijn klamme hand een hoofd gestreeld
en beefde door mijn leden vagen lust...

Maar géén gelaat was méér dan schemerbeeld,
geen streelgebaar, geen klank werd klaar-bewust,
mijn wezen bleef, geheel en onverdeeld,
in nauw-verbroken, gauw-herstelde rust...

Toen kwaamt gij, Lief... nog zaagt gij mij niet aan...
- vergat mijn hart zijn spel van scherts en waan? -
Een weelde-rilling door mijn leden rees

en groeide in mijn openbloeiend vleesch,
en plots ontdekte mijn herrezen geest
mijn hart én lijf gereed tot éénig feest...