Verzamelde gedichten

[p. 23]

[Aan mijn zuster, bij haar begrafenis]

Aan mijn zuster, bij haar begrafenis.

HOE ligt gij stil in deze kille kist
die, uit éénzelfde lichaam smart-gebaard,
mijn moeders kind en mijne zuster waart,
en 't vreemd bewegen van mijn leven wist...

Die naast mij staat, als door der jaren mist
herinnering haar schichtend lichten klaart:
zoo duurbaar, mij in spel en werk gepaard
en goed-verzoend na wilden kindertwist...

Mijn één'ge zuster... stom is deze tocht,
de laatste, dien ik rouwend volgen mocht
in uwe blijde reis naar d'eeuwigheid...

Maar 't zwaarste dragen van dees rafelsmart
is het de pijn, die onze lijven scheidt,
of 't wreede breken van ons kinderhart?...