Verzamelde gedichten

[p. 17]

[Die sluipend kruipt in mijn doorhuiverd merg]

DIE sluipend kruipt in mijn doorhuiverd merg
- van klammen angst mijn kranke kracht ontpeesd -
die wreed bespeelt mijn reeds bevreesden geest
- van duizend duizelbeelden uw geterg -

gij nijpt mij klein als een bedreigde dwerg,
verloren spokend door begeer-tempeest
- het ééns ontweken, steeds herrezen beest
gereed voor d'onbestegen tooverberg...

o Koorts, die rooder door mijn loome hoofd
den moker pookt van droomen, uitgedoofd,
den hamer slaat van daden, ongedaan,

laat nu mij gaan, alwaar ik hoor te gaan:
de weg is eng naar 't ver gelaat van hem...
naar 't helder wenken van een kinderstem...