Hoe hoort het eigenlijk?

(1939)–Amy Groskamp-Ten Have– rechtenstatus

Invaliditeitswet.

De Nederlandsche Vereeniging van Huisvrouwen gaf haren leden verleden jaar bij monde van haar maandorgaan de volgende behartenswaardige wenken:

1e	Plakt de zegels geregeld bij de uitbetaling van het loon, daarmede voorkomt men vele onaangenaamheden, o.a. het betalen van boete bij een eventueele strafvervolging. Bovendien is een bedrag van ƒ 26.- per jaar moeilijker te voldoen dan 4 of 5 zegels per maand;
2e	Wanneer Uw meisje Uw dienst verlaat, geeft haar bij haar vertrek haar tot op dien dag de met door U verschuldigde zegels beplakte rentekaart mede en laat haar een bewijs daarvoor teekenen, U voorkomt hierdoor vele moeilijkheden bij het eventueel zoek raken dezer kaart;
3e	Schenkt nooit geloof aan de beweringen van Uw dienstpersoneel, dat er voor haar niet geplakt behoeft te worden, zij geen rentekaart hebben, zij er geen prijs op stellen een eventueele rente te ontvangen. Zoodra er moeilijkheden tusschen U en Uw meisje rijzen, is haar eerste gang gewoonlijk naar den Raad van Arbeid om Uw overtreding aan te geven;
4e	Geeft nooit het geld aan Uw personeel om zelf zegels te koopen; in 90 van de 100 gevallen wordt dit voor iets anders besteed en U moet voor de tweede maal aan den Raad van Arbeid betalen met kans op boete;
5e	Indien er voor U, die in het bezit zijt van een rentekaart of voor Uw dienstbode gevaar bestaat blijvend invalide te worden en dit afgewend kan woren door doelmatige behandeling en verpleging, vraagt dan inlichtingen bij den Raad van Arbeid of deze de kosten van operatie, verpleging, sanatoriumbehandeling e.d. kan overnemen;
6e	Indien U in het bezit zijt van een rentekaart, doch niet meer in loondienst, plakt dan in Uw eigen belang zelf door, zoo mogelijk in de hoogste klasse; de Raad van Arbeid is steeds bereid mee te deelen, hoe groot Uw uitkeering zal zijn;
7e	Wendt U ook in andere gevallen, waarin U iets niet precies weet tot den Raad van Arbeid, men zal U daar steeds alle gewenschte inlichtingen geven.

De Invaliditeitswet, die 3 December 1919 in haar geheel in werking trad (tevoren waren slechts enkele artikelen van toepassing) is voor het grootste gedeelte van onze bevolking van beteekenis. Ook de huisvrouwen komen, zoodra zij personeel in dienst nemen, met gemelde wet in aanraking, die den werkgever verplicht vóór of gelijktijdig met de betaling van het loon in geld, premie voor

het bij hem in dienst zijnde personeel te betalen, hetgeen uitsluitend geschieden kan door middel van plakken van zegels op de rentekaart van den arbeider, NOOIT door BETALING IN GELD aan den betrokkene. De zegels zijn verkrijgbaar aan de Raden van Arbeid, de Postkantoren, de Rijksdepothouders van postzegels en andere personen welke daartoe door den Raad van Arbeid, onder goedkeuring van het Bestuur der Rijksverzekeringsbank zijn aangewezen.

De premie bedraagt zoowel voor inwonende dienstboden, hulpen in de huishouding, kinderjuffrouwen, als dagmeisjes, die loon plus kost, waarin begrepen broodkost, ontvangen, indien zij van 14-16 jaar oud zijn ƒ 0.30, van 16-21 jaar ƒ 0.40, voor alle meisjes, die den 21-jarigen leeftijd hebben bereikt ƒ 0.50.

Voor werksters, naaisters e.d., mits deze verzekerden niet langer dan drie dagen per week bij denzelfden werkgever arbeid verrichten, behoeft voor elken dag, dien zij bij ons werken, slechts een dagzegel geplakt te worden dat voor 14-16 jaar ƒ 0.07½, van 16-21 jaar ƒ 0.10 en voor 21 jaar ƒ 0.12½ kost.

Bovenstaande bepalingen gelden ook voor arbeidsters van vreemde nationaliteit.

Gewoonlijk zal het in dienst tredende meisje in het bezit zijn van een rentekaart, immers iedere arbeider is, zoodra hij den leeftijd van 14 jaar heeft bereikt, verplicht zich te verzekeren. Toch kan het voorkomen, dat een meisje, dat reeds eerder in betrekking was, zich nog niet heeft aangemeld; in dat geval zorge de huisvrouw er voor, dat het meisje zoo spoedig mogelijk aan haar wettelijke verplichting voldoet, immers ook al heeft de arbeider geen rentekaart, dan kan dit feit den werkgever geenszins ontslaan van zijn verplichting tot premiebetaling. Alleen voor de arbeidster, die n a het bereiken van haar 35e jaar bij ons in dienst zou treden, en nooit eerder een rentekaart heeft gehad, is geen premie verschuldigd. Toch verdient het in zoo'n geval aanbeveling, eerst bij den Raad van Arbeid te informeeren of de bewering van bedoelde dienstbode of werkster juist is; de gevallen, waarin als aanbeveling gezegd wordt, dat men geen rentekaart heeft zijn vele.

Het bezit van een rentekaart kan leiden tot:

1e	Ouderdomsrente bij het bereiken van den 65-jarigen leeftijd, welke bij geregelde plakking van het 14e tot het 65e jaar, tot een wekelijksch bedrag van ƒ 6.43 kan komen;

INVALIDITEITSRENTE.
Hiervoor moeten tenminste 150 zegels voor de verzekerde zijn geplakt. Bedoelde rente wordt uitgekeerd, indien de verzekerde door ziekte of gebreken niet meer in staat is om met arbeid, die voor zijn kracht en bekwaamheid is berekend en hem met het oog op zijn opleiding en vroeger beroep kan worden opgedragen, ter plaatse waar hij arbeid verricht, of het laatste verricht heeft, of op een naburige soortgelijke plaats, een derde van het loon te verdienen, dat een lichamelijk en geestelijk gezond arbeider van zijn soort en opleiding gewoonlijk verdient.

RECHT OP WEDUWENRENTE.
De weduwe heeft krachtens rentekaart van haar man bij het bereiken van den 60-jarigen leeftijd recht op rente, bij vroeger intredende invaliditeit eerder. Men moet het tot tenminste 40 premiën kunnen brengen, wil men recht op deze rente kunnen doen gelden;

RECHT OP WEEZENRENTE, voor kinderen beneden de 14 jaar:

a.	als de verzekerde vader overlijdt;
b.	als de niet-verzekerde vader overlijdt, mits de moeder een rentekaart bezit;
c.	als de verzekerde moeder overlijdt en de kinderen ouderloos zijn of de moeder hun kostwinster was.

Evenals voor Weduwenrente, moet de vader tenzij hij reeds in het genot van Invaliditeitsrente was, tenminste 40 premiën in rekening kunnen brengen. Hetzelfde geldt voor de moeder, bedoeld onder b en c.
Bij al de onder 1-4 genoemde renten, is het bedrag der rente afhankelijk van den duur der verzekering en het totaal bedrag der geplakte zegels.

KOSTELOOZE GENEESKUNDIGE BEHANDELING OF VERPLEGING, indien gevaar bestaat voor blijvende invaliditeit en dit gevaar is af te wenden.

Alle personen, die eenmaal in het bezit van een rentekaart zijn, kunnen in de verzekering blijven, ook al zijn zij niet meer in loondienst.

Wanneer het financieel eenigszins mogelijk is, mogen wij hun adviseeren te blijven doorplakken en liefst in de hoogste klasse,

immers zooals wij boven reeds gezien hebben, heeft het totaal bedrag der geplakte zegels grooten invloed op de hoegrootheid der toe te kennen rente.

Vorige Volgende