Hoe hoort het eigenlijk?

Handschoenen en hoeden.

Handschoenen worden zoowel binnen als buitenshuis gedragen en uiteraard meer in het laatste dan in het eerste geval.

De handschoenen, die wij dragen dienen ons toilet te vervolmaken en moeten dus passend zijn d.w.z. bijpassend in kleur en materiaal.

Men drage géén oude witte glacé's bij een regenmantel, noch wollen handschoenen bij een visitetoilet en evenmin fijne suède of glacé handschoenen bij een sportcostuum of dikke wildlederen, bont of zware bruine nappa's bij een gekleede japon.

(Voor bijpassende handschoenen zie letter K: kleeding).

Lange dameshandschoenen worden min of meer ruim gerimpeld om den onderarm gedragen. Armbanden worden boven de handschoen gedragen of boven de japonmouw.

Is de handschoen echter versierd met strass of metalen of gekleurde knoopjes, kraaltjes, biesjes e.d. dan wordt de armband er onder gedragen.

Heerenhandschoenen worden niet dichtgeknoopt en van boven over de hand terug geslagen (dit geldt niet voor militairen in uniform).

Licht geel zeemleer en glacé is uit de mode voor heeren.

Echt of imitatie varkensleer heeft hiervan de plaatst ingenomen. Oudere heeren dragen bruin nappa of tamelijk donker grijs wild leder waarvan zeer goede imitaties bestaan, die bedriegelijk veel op het echte lijken. Beige of grijze glacé's worden door den goed gekleeden man niet gedragen.

Reikt een gehandschoend man iemand de hand, dan trekt hij eerst de handschoen van de rechterhand uit.

[p. 145]

Een dame doet dit niet.

Bij het brengen van bezoeken worden door de heeren de handschoenen los in de hand meegenomen naar binnen. Het plaatselijk gebruik wil echter in sommige plaatsen, dat men de handschoenen niet mee naar binnen neemt; het geldt echter als correct.

Bij middag en vormelijke morgenbezoeken houden dames de handschoenen aan (tenzij het een bezoek geldt bij zeer intieme kennissen) en den hoed op.

Wanneer eenige consumptie wordt gepresenteerd trekke men de handschoenen uit (behalve bij zeer officieele gelegenheden).

Bij avondbezoeken (thee, bridge e.d.) komen zoowel heeren als dames de kamer binnen zonder handschoenen en zonder hoed.

Deze blijven in de gang.

Geldt het echter een officieele avondreceptie, een bal e.d. dan houden de dames de handschoenen aan of nemen ze in ieder geval mee naar binnen (de heeren niet).

Bij een min of meer huiselijk eetpartij komt men zonder handschoenen binnen.

Bij een groot diner hebben de dames handschoenen aan of bij zich (heeren niet).

Bij gang naar theater, concert, lezing e.d. kan men naar eigen goeddunken handelen.

Bij bruids- en andere recepties kunnen damesmantels (maar géén hoeden!) en moeten heeren overjassen in de gang worden afgelegd.

Vroeger nam men den hoogen hoed in de hand mee naar binnen. Tegenwoordig laat men den hoed meestal achter aan de kapstok. Dames, die handschoenen mede aan tafel nemen leggen deze met het avondtaschje (dat desnoods ook naast het bord kan worden gelegd, maar meestal is daarvoor geen plaats) op schoot onder het over de knieën uitgespreide servet.

Meestal zal op een gladde zijden of satijnen rok de heele verzameling prompt op den grond glijden hetgeen bukken en zoeken op de vloer van den tafelheer noodzakelijk maakt. De eenige manier om dit te verhinderen is ... strijdig met de étiquette! En toch raden wij lezeressen aan deze manier te volgen: Het servet wordt om handschoenen en tasch heen gevouwen met een punt, zoodat deze voorwerpen als het ware in een zakboezelaar gevat zijn. Afglijden wordt hierdoor meestal voorkomen.

Dames, die in een restaurant lunchen of dineeren hetzij alleen,

[p. 146]

hetzij in gezelschap houden den hoed op en nemen de handschoenen mee naar binnen (ook aan het ontbijt, tenzij men in het hotel langen tijd logeert en niet uitgaat na het ontbijt).

Wanneer men twijfelt houde men zich aan het volgende: Bij een wandelcostuum of sportcostuum wordt de hoed opgehouden, bij een gekleede namiddagjapon alleen dan wanneer de hoed ook in het meer gekleede genre is.

Bij een lange of bijna lange gekleede middagjapon wordt geen hoed gedragen of alleen een zeer gekleede hoed.

In de kerk worden handschoenen niet uitgetrokken evenmin als in auto, tram of trein.