Hoe hoort het eigenlijk?

[p. 87]

Dansen.

Over dansen kunnen wij kort zijn: Zij, die willen dansen, hetzij in een publieke gelegenheid, hetzij in besloten gezelschap, dienen er voor alles voor te zorgen, dat zij de gangbare dansen meester zijn.

Niets is zoo hinderlijk voor een danspartner als gestumper op het gebied van de danskunst van de andere helft.

Is men voldoende bedreven in de danskunst, dan heeft men nog aan iets anders aandacht te besteden: aan een behoorlijke houding. Zoo ergens, dan geldt ook hier: mijdt angstvallig alle overdrijving. Géén schokkende bewegingen, geen geheven ellebogen, géén knikkende hoofden, doorzakkende knieën, of krampachtig omvatten van een dame. Een dans is geen omhelzing, en zij, die het decorum zoo verre uit het oog verliezen dat anderen er aanstoot aan nemen behooren niet thuis in een danszaal. De jonge man, die een hem onbekende dame ten dans zal vragen laat zich eerst voorstellen door een wederzijdsche kennis en bij gebreke hiervan door den ceremoniemeester.

De geijkte term is: Mag ik (het genoegen van) deze dans van U? Kennen de jongelui elkander dan zegt de jongeman meestal: Zullen we dansen?

Na afloop van den dans bedankt de dame den heer voor den dans en brengt de heer zijn dame terug naar haar plaats; na enkele beleefdheidsfrases en een buiging verwijdert hij zich.

Is de dame onder begeleiding verschenen dan wacht de danseur tot haar begeleider zijn dans beëindigd heeft en weer bij haar terug is alvorens zich te verwijderen.

De danseur, die met een dame een dans heeft afgesproken meldt zich met een buiging, ook als de dame intusschen met een derde aan het praten is geraakt. Met een enkel woord zal hij zich verontschuldigen over het verstoren van het gesprek.

De werkelijk welopgevoede man zal zich af en toe ook eens over de muurbloempjes ontfermen.

Als onwellevend geldt het onmiddellijk nadat een dame geweigerd heeft, een naast- of in de buurt zittende andere dame te vragen. Niemand vindt het prettig om faute de mieux gekozen te worden.

Wil een dame in een hotel of restaurant dansen met den aanwezigen beroepsdanser, dan dient zij te bedenken, dat zij den

[p. 88]

man na afloop op discrete wijze een geldstuk in de hand heeft te drukken. Dit kan nooit minder dan ƒ 1.- zijn.

Heeft de dame een begeleider bij zich - een oudere heer of een man, die wegens invaliditeit niet kan of mag dansen - dan zorgt deze voor de afrekening, die altijd zoo ongemerkt mogelijk geschiedt.

Vraagt in een hotel een onbekende een dame ten dans zonder zich vooraf voor te stellen of te doen voorstellen, dan is de dame volkomen gerechtigd te weigeren. Weigeren dient onder alle omstandigheden met gratie te geschieden en mag nooit kwetsend zijn.

Wenscht een heer te dansen met een hem onbekende dame, dan late hij zich voorstellen of stelle zich voor aan de(n) persoon onder wiens (wier) geleide de dame zich bevindt en vrage aan deze verlof met de dame te mogen dansen.