Hoe hoort het eigenlijk?

[p. V]

Voorwoord.

Wanneer wij Hollanders zeggen: we hebben een verschrikkelijken hekel aan étiquette, dan vindt iedereen hier dat heel gewoon. Eigenlijk zijn wij er heimelijk een beetje trotsch op en wij vinden dat die hekel ons een zeker gevoel van fiere onafhankelijkheid geeft. Want - nietwaar - étiquette, dat beteekent officieel gedoe, plichtplegingen en strijkages en wij vinden dat het ons ganschelijk niet misstaat den natuurlijken eenvoud te verkiezen boven het aangeleerde en datgene wat wij spottend noemen: opzitten-en-pootjes-geven.

Tot zoover is alles best.

Maar - étiquette beteekent ook nog iets anders: étiquette beteekent behalve ‘officieel gedoe’ ook nog: simpele wellevendheid, correcte vormen en goede manieren.

Wanneer wij dit in het oog houdend met nadruk verklaren, dat wij een vreeselijke hekel hebben aan étiquette, dan zeggen wij feitelijk niets anders dan dat wij goede manieren en wellevendheid verafschuwen!

Dat klinkt al dadelijk heel anders.

Neen - zeggen sommigen, dat gedeelte van de étiquette niet, maar die bespottelijke plichtplegingen die kan ik niet uitstaan. Wij kunnen nu eenmaal in het maatschappelijk leven de dingen niet altijd geheel en al naar onze hand zetten.

Goede manieren, wellevendheid en onvermijdelijke plichtplegingen zijn in het maatschappelijk leven vaak zoodanig dooreen geweven en van elkander afhankelijk, dat het niet aangaat het een van het ander te scheiden.

Ook in het dagelijksch leven van hen, die niet in voorname kringen verkeeren kunnen zich telkens vragen voordoen waarop dit boek antwoord hoopt te kunnen geven.

Hoe hoort het eigenlijk ....? vraagt men zich af en zoo heel vaak handelt men maar lukraak, in de hoop, dat het zoo wel kan.

Men neemt het niet meer zoo nauw zeggen velen - toegegeven,

[p. VI]

maar het komt meer voor dan dezulken meenen, dat men zichzelf nadeel toebrengt door een ongewild tekortschieten in wellevendheid en correcte vormen.

Deze verzameling wenken werden bijeen gebracht met de bedoeling zooveel mogelijk verschillende menschen behulpzaam te zijn in de meest uiteenloopende omstandigheden.

Het feit, dat er zooveel waarheden als koeien in staan, die naar veler meening iedereen toch wel weet, behoeft niemand te verontrusten of te beleedigen: er blijven er altijd nog zoo heel veel over, die het niet weten.

Op algeheele volledigheid maakt dit boek geen aanspraak: immers ergens is altijd een geval, dat er niet instaat en degene, die dit geval betreft zegt: dat staat er niet eens in!

En zoo iemand zal het gaan als de juffrouw in het warenhuis die het een prulwinkel vond, omdat zij geen knoopjes kon krijgen die bij de kleur van haar geverfde japon pasten!

Van harte hoop ik, dat iedereen, die meent aanvullend of verbeterend commentaar op deze bladzijden te kunnen leveren, niet zal schromen zijn of haar meening aan den uitgever kenbaar te maken.

Van evt. aanwijzingen en correcties uit het publiek zal bij een volgenden druk dankbaar gebruik worden gemaakt.

De schrijfster.