Voor de overlevenden

[p. 70]

Verdronken vlinder

Zo te sterven
op het water met je vleugels van papier
zo maar drijven
na het vliegen in de wolken drijf je hier
met je kleuren die vervagen
zonder zoeken, zonder vragen
eindelijk voor altijd rusten
en de bloemen die je kuste
geuren die je hebt geweten
alles kan je nu vergeten
op het water wieg je heen en weer
zo te sterven
op het water met je vleugels van papier.

Als een vlinder
die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht
als een vlinder
altijd voor het leven op de vlucht
wil ik sterven op het water
maar dat is een zorg van later
ik wil nu als vlinder vliegen
op de bloemen, blaren wiegen
maar zo hoog kan ik niet komen
dus ik vlieg maar in mijn dromen
altijd ben ik voor het leven op de vlucht
als een vlinder
die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht.

[p. 71]

 

Om te leven

 

dacht ik je zou een vlinder moeten zijn

 

om te vliegen

 

ver weg van alle leven, alle pijn

 

maar ik heb niet langer hinder

 

van jaloers zijn op een vlinder

 

als zelfs vlinders moeten sterven

 

laat ik niet mijn vreugd bederven

 

ik kan zonder vliegen leven

 

wat zal ik nog langer geven

 

om een vlinder die verdronken is in mei

 

om te leven

 

hoef je echt geen vlinder meer te zijn.