Voor de overlevenden

[p. 65]

Zonder vrienden kan ik niet

Je kunt desnoods wel zonder geld,
Al is dat voor je maag niet fijn,
Nog erger, als een vrouw je kwelt,
Want dan doet ook je hart nog pijn.
Ik weet: het kan verschrikkelijk zijn;
Liefst heb 'k een vriend, met wie 'k alras
Langdurig zeuren kan hoe 't was,
En ik heb troost in mijn verdriet;
Mijn makker, schenk me nog een glas,
want zonder vrienden kan ik niet.

Raar is het leven toch, ik hou
Al niet zo veel van alcohol,
Maar uitgerekend om een vrouw
Sla ik 't naar binnen tot ik vol
En snikkend van de bitterlol
Subiet in slaap val in een stoel;
daar vindt een vriend mij, ruimt mijn boel,
ik wankel, prevel vals een lied,
omdat 'k me toch gelukkig voel;
want zonder vrienden kan ik niet.

Bedrogen ben ik vaker wel,
Ook heb ik meer een vrouw bemind,
Uit ging het steeds, maar aan die hel
Denkt toch geen mens als het begint.
Een man blijft toch altijd een kind,
Wie droomt niet van het paradijs?
Ineens wordt niemand oud en wijs,
Je krijgt voor vreugde vaak verdriet,
Niet over rozen gaat de reis...
maar zonder vrienden kan ik niet.

[p. 66]

 

Envooi

 

 

 

Laat mij maar schuiven, want ik red

 

Er toch nog altijd wel iets van,

 

Nu, Prince, verhoor dan dit gebed:

 

Neem alles, als 't niet anders kan,

 

Alleen mijn vrienden, laat die dan,

 

Er blijft mij anders niets, o Heer,

 

Rampzaliger kan 't toch niet meer.

 

Terwijl u mij in tranen ziet,

 

zweer ik desnoods: ik drink niet meer,

 

maar zonder vrienden kan ik niet.

 

 

 

De Bereklauw, 15 mei 1966