Mare liberum

[p. 1]

Mare Libervm sive de ivre qvod Batavis competit ad indicana commercia dissertatio.

Capvt I. Iure gentium quibusvis ad quosvis libe-
ram esse navigationem.

Propositvm est nobis breviter ac dilucide demonstrare, jus esse Batavis, hoc est Ordinum Federatorum Belgicogermaniae subditis, ad Indos, ita uti navigant navigare, cumque ipsis commercia colere. Fundamentum struemus hanc juris Gentium, quod primarium vocant, regulam certissimam, cujus perspicua atque immutabilis est ratio: licere cuivis genti quamvis alteram adire, cumque ea negotiari. Deus hoc ipse per naturam loquitur, cum ea cuncta quibus vita indiget, omnibus locis suppeditari a natura non vult: artibus etiam alijs alias gentes dat excellere. Quo ista? nisi quod vo-

[p. 2]

luit mutua egestate & copia humanas foveri amicitias, ne singuli se putantes sibi ipsis sufficere, hoc ipso redderentur insociabiles? Nunc factum est ut gens altera alterius suppleret inopiam, divinae justitiae instituto, ut eo modo (sicut Plinius dicit) quod genitum⁺ esset uspiam, apud omnes natum videretur. Poëtas itaque canentes audimus:

⁺Nec vero terrae ferre omnes omnia possunt.

Item:

Excudent alij: & quae sequuntur.

Hoc igitur qui tollunt, illam laudatissimam tollunt humani generis societatem, tollunt mutuas benefaciendi occasiones, naturam denique ipsam violant. Nam & ille quem Deus terris circumfudit Oceanus, undique & undique versus navigabilis, & ventorum stati aut extraordinarij status, non ab eadem semper, & a nulla non aliquando regione spirantes, nonne significant satis concessum a natura cunctis gentibus ad cunctas aditum? Hoc Seneca summum Naturae beneficium putat,⁺ quod & vento gentes locis dissipatas miscuit, & sua omnia in regiones ita descripsit, ut necessarium mortalibus esset inter ipsos commercium. Hoc igitur jus ad cunctas gentes aequaliter pertinet: quod clarissimi Iurisconsulti eo usque producunt, ut negent ullam rempublicam aut Principem prohibere in⁺ uni-

+ Panegyr.

+ Virgil.

+ 3. 4. Nat. qu.

+ Inst. de rerum divis. §. 1.

[p. 3]

versum posse, quo minus alij ad subditos suos⁺ accedant, & cum illis negotientur. Hinc jus descendit hospitale sanctissimum: hinc querelae:

Quod genus hoc hominum, quaeve hunc tam barbara morem⁺
Permittit patria? hospitio prohibemur arenae.

Et alibi

littusque rogamus
Innocuum, et cunctis undamque auramque patentem.⁺

Et scimus bella quaedam ex hac causa coepisse,⁺ ut Megarensibus in Athenienses, Bononiensibus in Venetos: Castellam etiam in⁺ Americanos has justas potuisse belli causas esse, & caeteris probabiliores. Victoria putat, si⁺ peregrinari & degere apud illos prohiberentur, si arcerentur a participatione earum rerum quae⁺ jure gentium aut moribus communia sunt, si denique ad commercia non admitterentur. Cui simile est quod in Mosis historia, & inde⁺ apud Augustinum legimus, justa bella Israëlitas contra Amorraeos gessisse, quia innoxius transitus denegabatur: qui ivre hvmanae societatis aequissimo patere debebat. Et hoc nomine Hercules Orchomeniorum,⁺ Graeci sub Agamemnone Mysorum Regi arma intulerunt: quasi libera essent naturaliter itinera ut Baldus dixit: accusanturque a⁺ Ger-

+ et L. nemo igitur ff eod. vide Gent. de iure belli lib. 1. c. 19 vid. L. mercatores C. de Comm.

+ Virgil. 1. Aen.

+ 7. Aeneid.

+ Diod. 11. Plutar. Pericle.

+ Sig. ult. de reb. Ital.

+ Vict. de Indis parte 2, n. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.

+ Adde Covar. in c. peccatum. §. 9. n. 4. ibi: Quinta.

+ Num. c. 20. August. lib. 4. qu 44. super. Num. Et est c. ult. 23. 4. 2.

+ Sophocl. Trachin.

+ 3. Cons. 293

[p. 4]

manis apud Tacitum Romani, quod⁺ colloquia congressusque gentium arcerent, fluminaque & terras & coelum quodammodo ipsum clauderent. Nec ullus titulus Christianis quondam in Sarracenos magis placuit,⁺ quam quod per illos terrae Iudaeae aditu arcerentur. Sequitur ex hac sententia Lusitanos, etiamsi domini essent earum regionum ad quas Batavi proficiscuntur, injuriam tamen facturos si aditum Batavis & mercatum praecluderent. Quanto igitur iniquius est volentes aliquos a volentium populorum commercio secludi, illorum opera quorum in potestate nec populi isti sunt, nec illud ipsum, qua iter est; quando latrones etiam & piratas non alio magis nomine detestamur, quam quod illi hominum inter se sommeatus obsident atque insestant?

+ 4. Histor.

+ Alci. 7. cons. 130. Cov. cap. peccatum p. 2. §. 9. Bart. ad L. 1. C. de Pagan.