Christelicke gesanghen, ghetrocken uyt het Oude ende Nieuwe Testament

[p. 17]

De uyterste wille van onsen Heere Iesus
Christus beschreven by Iohannes in't xvij en.
Hoofdstuck zijnes Boecks.

Op de wijse vanden VI. Psalm.

MYn pijn ende mijne schande
Sijn nv seer haest voor handen:
Mijn loop ten eynde gaet.
Wilt vader eer betoonen
Aen uwen liefsten soone
Die nv so werd versmaedt.

Wilt zijner haest gedencken,

Hem rijckelick beschencken,
Ende die nv wer veracht
Een Hemel doen opvaeren,
Iae opentlick verclaren
Door koninclicke macht:

Op dat door uws soons werkcken

De menschen wee'r bemercken,
De kracht van uwen troon,
Bekennende te gader
Den sone door den vader
Den vader door den soon.

Want t'is doch u behagen

Den sone toe te dragen
In plaets van dit verdriet
Recht over groot ende kleyne,
Der menschen in't ghemeyne
Met opperste ghebied:

Op dat hy 'teeuwigh leven

Die menschen moge geven
Die door u woord ende geest
Haer harte tot hem neygen
End' hem alsoo tot eygen
Ghegeven zijn gheweest.

Want hier in zijn ghelegen

De nauw-bepaelde wegen
Van't leven sonder end,
Dat ghy o God almachtigh
Als enigh God warachtigh
Werd over al bekend,

Dat Iesus Christus mede

Ghelooft werd ende beleden
Als uwen afghesant,
Om wien ghy gunt den menschen
Te mogen hare wenschen
Ontfangen uyt zijn handt.

Ick heb op d'aertsche paden

Door leer ende wonderdade
Vw' eer ende lof verbreyd,
Ick heb my inghetoghen
En nederigh gheboghen
Tot uws naems heerlicheyd.
Gehoorsaem end' ootmoedigh
Heb ick met harte spoedigh
Op uwe wil ghepast,
Volbracht oock tot het leste
'Tgunt tot der menschen beste
My by u was belast.

Wilt om my te verklaren

Den menschen openbaren
Die glants end' hoogheyd nv,

[p. 18]

 

Die ick al eer de gronden

 

Des werelts oyt ontstonden

 

Beseten heb by u.

 

 

 

Ten heeft my noyt verdroten

 

Vws naems eer te vergroten,

 

Bysonder by't ghetal

 

Dat ghy my had ghegeven

 

Om van mijn leer ende leven

 

Te tuygen over al.

 

Sy quamen u toe, vader,

 

Als wesend' allegader

 

V schepsel end' u werck,

 

End' oock als bondgenoten

 

Vyt Israel ghesproten

 

Geteyckent met u merck.

 

Door uwes raeds beleyde

 

Hebt ghy haer uytgescheyden

 

En my ghestelt ter hand:

 

Ghy hebt om my te kennen

 

End' aen mijn stem te wennen

 

Gheopent haer verstand.

 

Sy hebben vroegh ende spade

 

Door uwes geest's ghenade

 

My naerstelick ghehoort,

 

Ende tot den dagh van heden

 

Bewaert in't hart de reden

 

Van't Goddelicke woord.

 

Sy hebben wel vernomen

 

Van u te zijn ghecomen.

 

Dat ick haer heb gheleert,

 

Dat oock de doo'n verresen

 

De siecken zijn ghenesen,

 

Ende duyvels afghekeert.

 

De woorden van het leven

 

Die ghy my had ghegeven

 

Gaf ick haer wederom

 

Sy onderrecht mids desen

 

Geloofden waer te wesen

 

Als dat ick van u kom.

 

Dat andr'en veel bestreden

 

Dat hebben sy beleden

 

Ende warelick ghelooft,

 

Dat ick ben d'eengeboren

 

Des vaders uytverkoren

 

End' aller menschen hoofd.

 

Alsoo dan sonder beyden

 

Ick nv van haer moet scheyden

 

So veel het lijf belangt,

 

So is dit mijn begeeren

 

Dat ghy haer, Heer der Heeren,

 

In uwe hoed' ontfangt.

 

Ick bid niet dese bede

 

Voor die des werelts zeden

 

Sorgloselick betree'n,

 

Maer voor die u groot achten

 

End' alles goeds verwachten

 

Van uwe hand alleen.

 

Ghy had haer my bevolen

 

End' als bestelt ter scholen:

 

Want sy u quamen toe:

 

Ick nam de moeyte garen:

 

Want om haer te bewaren

 

En was mijn ziel noyt moe.

 

Maer nv ick moet vertrecken,

 

Wilt uwe sorgh uytstrecken

 

Tot schut van haer geloof:

 

Want sonder u ontfarmen

 

So waren sy, ocharmen,

 

Niet als des duyvels roof.

 

 

 

Het mijne dat is dijne,

[p. 19]

 

Het dijne dat is mijne.

 

Sy hebben my geëert

 

Ende door my t'openbaren

 

En mijn eer te verklaren

 

Is oock u loff vermeert.

 

Ick sal nv met den lijve

 

Niet langh ter werelt blijven:

 

Te reysen ben ick reen:

 

Maer hun die van my leerden

 

Ende die met my verkeerden

 

Beveel ick mijne steen.

 

Sy moeten hier noch sweven

 

In't aerdsche brose leven,

 

Als ick nv tot u gae:

 

Daerom o heyll'ge Vader

 

Bewaert haer allegader

 

Dat zy ons volghen na.

 

Dit zijn de lieve panden

 

Die ick van uwe handen

 

Als gaven heb ontfaen:

 

Geeft dat sy al te samen

 

In uwen heyll'gen name

 

Volhardigh blijven staen:

 

Op dat ghelijck wy beyden

 

Zijn een end' onghescheyden,

 

End' ick doe wat ghy doet,

 

Sy oock nae al haer machten

 

Ons beyder wil betreachten

 

Met eenerley ghemoed.

 

So langh ick op der aerde

 

Hier was, ick haer bewaerde

 

In uwes naems belijn:

 

Sy zijn oock niet besweecken,

 

Noch van my afgheweecken

 

Maer staagh gebleven by:

 

Een alleen uytgenomen

 

Die tot den val ghekomen

 

Is door zijn eygen schuld.

 

Men leest in d'oude bladen

 

Dan een my sou' verraden,

 

Nv werd de schrift vervult.

 

Tot u kom ick getreden:

 

Maer zijnde noch beneden

 

So spreeck ick midd'ler tijd

 

Dees' woorden voor haer oren,

 

Op dat sy die aenhoren

 

Ende daar door zijn verblijd.

 

Want als ick uyt haer oogen

 

Sal werden afgetoghen,

 

In't midden van haer pijn

 

So sullen de ghebeden

 

Die ick voor hemluy' dede

 

Haar troost ende blijschap zijn.

 

 

 

Geen menschelicke vonden

 

Ghebout of losse gronden

 

Heb ick haer wijsgemaeckt:

 

maer vader t'uwer eere

 

Door uwe ware leere

 

Heb ick haer t'hart geraeckt:

 

Om dat sy zijn ontvloden

 

De wereltsche gheboden

 

De werelt haer versmaed:

 

'Ten is oock vry geen wonder

 

Wie leven wil bysonder

 

Dat hem de werelt haet.

 

Want u ende mijne weghen

 

Sijn doch de werelt teghen,

 

Sy volgen ons gebodt

 

Daerom is't dat gestadigh

 

De werelt onghenadigh

 

Haer lastert ende bespot.

[p. 20]

 

Ick wil u noch niet bidden,

 

Dat ghy haer uyt het midden

 

Des werelts nemet wegh.

 

Sy moeten gaen verhalen

 

Door al des werelts palen

 

Het woord dat ick haer segh:

 

Maer dat gy haer wilt rechten,

 

Op dat sy het aenvechten

 

Kloeckmoedigh wederstaen,

 

En niet door sware strijden

 

Van wellust of van lijden

 

Weerom te rugghe gaen.

 

Mijn leer ende mijne wandel

 

Sijn vremd van, werelts handel

 

Sy hebben haer bereyd

 

Om onse wil te naken,

 

De werelt de versaken

 

End' all' onreynigheyd.

 

Gheeft dat door waerheyds krachten

 

Sy d'heyligheyd betrachten

 

Ende daerin noch gaen voort.

 

De waerheyd die kan leyden

 

In alle heyligheyden

 

Dat is u suyver woordt.

 

Gelijck ghy my ghesonden

 

Hebt in des werelts ronden

 

So send ick haer weer uyt,

 

Om tot des werelts scharen

 

De waerheyd te verklaren

 

Door opentlick gheluydt.

 

Ic heb haer doen aenschouwen

 

Mijn heyligheyd ende trouwe

 

Ende mijn oprecht gemoed.

 

Nae soo veel goede wercken

 

Sal ick haer noch gaen stercken

 

Door 'toffer van mijn bloed:

 

Op dat oock insghelijcke

 

Haer deughden mogen blijcken

 

Voor 'tmenschelick ghesicht,

 

Ende dat door haer ontsteken

 

Mag sijn door 'swerelts streken

 

Des waerheyds klare licht.

 

'Tgunt ick nv heb gebeden

 

Voor haer, dat bid ick mede

 

Voor alle die voortaen

 

Door 'twoord van hare leere

 

Haer tot my sullen keeren

 

End' in't gheloove staen,

 

Op dat ghelijck ick woone

 

In u, als uwen soone,

 

Ende ghy weer in my blijft,

 

Sy oock so in ons beyden

 

Als een end' ongescheyden

 

Vast werden inghelijft:

 

Ten eynde noch veel andr'en

 

Ons siende met malcandr'en

 

Eendrachtelick ghehecht

 

Ghelooven ende vermonden

 

Dat ghy my hebt ghesonden

 

Tot aller luyn berecht.

 

 

 

Ick heb ghestadigh desen

 

Oprecht'lick onderwesen

 

Dat u de eer comt toe

 

Van al de wonderwercken

 

Die sy aen my bemercken

 

Ende wat ick vorder doe:

 

Op dat sy wel ghedachtigh

 

Zoo dat wy zijn eendrachtigh,

 

Oock eensch zijnd in de leer

 

V hartelick beminnen

[p. 21]

 

End' als des goeds beghinne

 

Toeschrijven alle eer.

 

Ghelijck ghy t'allen daghen

 

My liefd' hebt toeghedraghen

 

End' in my zijt gheweest,

 

So wilt o Vader gheven

 

Dat ick in haer magh leven

 

Ende wercken door den geest,

 

Op dat alsoo de leden

 

Door volle eenigheden

 

Vast hanghen aen haer hoofd,

 

Ende daer door onser beyde

 

Naem ende woord zich spreyde

 

Wijd ende breed gheloofd.

 

Want dan sal blijcken klaer'lick

 

Niet alleen, dat ick waer'lick

 

Van u ghesonden ben,

 

Maer dat ghy wel besinnet,

 

Iae hartelick beminnet

 

Dien ick als mijnen ken.

 

Na dien zy nv ter tijden

 

Deel hebben aen mijn lijden

 

Versmaedheyd ende pijn,

 

Geeft Vader oock na desen

 

Daer ick met u sal wesen

 

Dat sy daer met my ziin.

 

Op dat sy daer aenschouwen

 

In plaets van leed ende rouwe

 

Mijn allerhooghste macht,

 

Die ghy my voor het maken

 

Van de geschapen saken

 

Vyt liefd' hebt toeghdacht.

 

O vader gantsch goedaerdig,

 

Daer nevens God rechtvaerdig,

 

Het menschelick gheslacht

 

Heeft nv seer langhe tijden

 

Versuymt u te belijden

 

End' u geboo'n veracht.

 

Maer ick heb onbesweecken

 

Om u loff uyt te spreecken

 

Mijn arbeyd aengewent,

 

Ten eynde na mijn wenschen

 

V naem by my alle menschen

 

Sou' moghen zijn bekent.

 

Als wijse my verstieten,

 

Als lauwe my verlieten,

 

Soo bleven dese vast,

 

Ghelovende te deghen

 

Dat ick van uwent wegen

 

Quam met volcome last.

 

Ick heb aen dese slechten

 

V kracht end' uwe rechten

 

Wel klaer ghewesen aen:

 

Ick sal't haer oock na desen

 

Als ick sal zijn verresen

 

Noch beter doen verstaen,

 

Op dat u magh behaghen

 

Die liefd' haer toe te draghen

 

Daer mee' ghy my bemint

 

Ende mijnen geest haer stercke,

 

Die door zijn brand de wercken

 

Des werelts overwint.