Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 17

[p. 21]

23A. [1601, najaar]. Van D. Heinsius.¹

Daniel Heinsius Hugoni Grotio. S[alutem] p[lurimam dico].

Ex quo a te decessi, mi Groti, tecum fui tamen, nec potui non inter eundum ἀναπεμπάζειν sermones ultro citroque inter nos habitos. Delphos igitur veni plenus tui Leydamque tandem, quo me Hercule - ut cum Plinio fere loquar² - vacuum ex deambulatione stomachum, non tamen pugillares tuli. Tu interea ineptum hoc epigramma habe, cras ut spero me visurus, ego vero carmen tuum.

Vale, meum decus et huius saeculi.

Crastino ut spero die ante prandium me sistam tibi Delphosque, si placet, nos simul conferemus.

Ingens cothurni splendor,³ augustum caput,
qui syrma voce regia sacrum trahis
soccoque magnum tundis exultans solum,
tandem renatae maxime orchestrae pater,
ignosce fasso, cogitur retro tuus
pedem referre cultor et suavibus
regni prioris exulare finibus,
exulque quamdiu exulem spectat tuum
magnae videtur urbis et Quiritium.
At tu, profane faecis antiquae pater,
imbellis Euan, matre prognate e Deo,
unquamne legeis, Bacche, transilui tuas
Nonnumve laesi, dum tuli praesens opem
Phoebeiamque vulneri admovi manum?
Baccharis, Heinsi, Bacchus haud usquam tuus
sublime thyrso parcius pectus quatit.
At illa rerum magna culpanda est tibi
natura nutrix obstetrixque, quae prius
noverca cunctis Grotio mater fuit,
senex ephoebus ille, quem Batavia
miratur omnis, optat Hetruscus sibi
omnisque Gallus, ille cum puer fuit
vir esse c[o]epit, namque relliqui viri
tandem fuere, Grotius vir natus est.

1 Hs. Den Haag, KB, 76 D 24, eigenh. oorspr., met als toevoeging op hetzelfde blad het gedicht ‘Ingens cothurni’, gedrukt in Dichtw. I 1a, p. 312-313. Voor een overzicht van Heinsius' en Grotius' publicaties waarin het gedicht (met gewijzigde versvolgorde) verscheen, zie A. Eyffinger, Inventory of the poetry of Hugo Grotius, p. 20 en 36 (‘Tandem renatae’) en Dichtw. I 1b, p. 213, ad p. 313. Met zijn brief en gedicht bedankte Heinsius voor de toezending, in augustus-september 1601, van de Sacra in quibus Adamus exul tragoedia (BG no. 21).

2 Vgl. Plinius Minor, Epistulae 1, 6, 1-2.

3 Voor een commentaar op het gedicht zie Dichtw. I 1b, p. 213-215.

Adres: Clarissimo doctissimoque iuveni Hugoni Grotio, domino et amico suo. Ten huyse van monsieur Johannes Wttenbogaert, dienaer des goddelicken woorts.⁴ In Den Haeghe. Den bode zijn loon.

4 Niet lang nadat Grotius in december 1599 tot advocaat was beëdigd, nam hij zijn intrek bij Johannes Wtenbogaert aan de Hofsingel (Brandt-Cattenb., Leven I, p. 13; Rogge, Wtenbogaert I, p. 76).