Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 14

6101. 1643 februari 23. Van P. Spiring Silvercrona.¹

Mijnheere,

In de ceur-Ceulsche tractaten en verneemt men niet dat alhier iet weiders gehandelt werd, nochtans blijven derselven gedeputeerden noch hier liggen, onder soodanig pretext desen staat wtcondigende.² De resolutie om eene ambassade aen de vrouwe landgravinne van Hessen af te vaerdigen blijft continueren ende schijnt in corten haer effect te sullen hebben.³ Veele twijfelen of mevrouwe de landgravinne sich tot wtvoeringe van haer volck wt Oost-Vrieslant sal willen verstaen.

1 Hs. Den Haag, ARA, Eerste afd., coll. Hugo de Groot, aanw. 1911 XXIII no. 13, 120. Niet ondertek. De brief is van de hand van Spirings secretaris Pieter Pels.

2 In oktober 1642 had keurvorst-aartsbisschop Ferdinand van Keulen gezanten naar de koning van Frankrijk, de Staten-Generaal en de landgravin van Hessen-Kassel gezonden om ter plaatse de mening te peilen over een verdrag waarbij alle betrokkenen zich zouden verplichten tot het terugtrekken van hun troepen uit het gebied tussen de grens van de Republiek en de Weser. In Den Haag werd de zaak van de demilitarisatie van de Westfaalse Kreits bepleit door Wilhelm Salentin Ketzgen von Gerritshoven en dr. Lambert Nothen (Foerster, Kurfürst Ferdinand von Köln, 218-224).

3 De Staten-Generaal gaven hun steun aan het door Frederik Hendrik ingediende voorstel om de kwestie van de inkwartiering van Hessische troepen in Oostfriesland aan de landgravin van Hessen-Kassel persoonlijk voor te leggen (L. van Tongerloo, in Hess. Jb. Landesgesch. 14 (1964), p. 250-251).

[p. 112]

De geruchte continueert hier sterck van de groote toerustinge die de Duinckerckers ter zee doen, gelijck dan sulcks het schrijven des admiraels van Engelant aen den admiral Tromp gesonden, is confirmerende,⁴ waervan ick u. Exc.^tie hierneffens de copie sende.⁵ Dieswegen dan de admiralitijten t' Amsterdam haere gedeputeerden herrewaerts hebben gesonden om te solliciteren eene spoedige tegenrustinge, waerop dan oock seeckere personen aen alle de provintiën en admiralitijten sijn afgevaerdigt om haer te disponeren ende te vermaenen haere schepen te willen onvertoevelijck toerusten om deselve in 't einde van dese maent ofte begin van Martio in zee te connen doen loopen. Waerhenen de Duinckerckers haer desseing heenen gericht hebben, is onbekent. Het vermoeden is, also sij veel volcks mede innemen, nae Spaegne ofte Irlant.

Den Franschen resident te Hamburg, monsieur de Saint-Romain, heeft voor eenige dagen eene copie des salvi conductus voor desen staat, in den naeme des conings van Spaegnie van den keyser vervaerdicht, herrewaerts overgesonden, denwelcken de heere Brasset als secretarius van de Fransche ambassade aen sijne Hoocheit heeft geïnsinueert, waerop van ieder provincie een seecker person is gecommitteert om deselve met sijn Hoocheit te examineren.⁶ Sooveel ick can afnemen, is men niet gemeent deselve te accepteren aleer men deselve met de croone Sweden ende Vranckrijck sal gecommuniceert hebben.

Waermede verblijve, mijnheere,

u. Exc.^tie dienstwilligste.

4 De parlementsgezinde ‘Lord High Admiral of England’ Robert Rich (1587-1658), graaf van Warwick, die in goede verstandhouding stond met Maarten Harpertsz. Tromp (M.G. de Boer, in TvG 60 (1947), p. 50-56), had in een schrijven van 18 januari zijn bezorgdheid over de situatie in Duinkerken kenbaar gemaakt. Indien de Staatse blokkadevloot niet op tijd gereed zou zijn, kon hij met een groot aantal schepen de helpende hand reiken (Res. SH, dd. 20 februari 1643).

5 Het afschrift van deze brief ontbreekt.

6 Resident Melchior de Harod de Senevas, markies van Saint-Romain, had een formulier van de vrijgeleidebrieven voor de Staatse gevolmachtigden ter vredesconferentie bijgesloten in een brief die op 10 februari naar de Franse ambassadesecretaris Henri (of Jean) Brasset in Den Haag was verzonden (Res. SH, dd. 20 februari 1643).

Hage, den 23 Februarii 1643.

De coniginne van Engellant is gans reisvaerdig om morgen te vertrecken; slae[p]t desen nacht te Schevelingen.⁷

7 Koningin Henriëtte Maria wachtte nog drie dagen. Eerst op 26 februari scheepte zij zich in (Aitzema (f^o) II, p. 878).

Bovenaan de brief schreef Grotius: [Rec.] le 4 de Mars.