Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 11

4903. 1640 november 1. Aan C. Barlaeus¹.

Vir eximie,

Eodem ad me tempore advenere, quod faustum fortunatumque sit, et amatorii versus tui² et amores mei uxor. Ferreus sim, nisi me delectent tot lepores, tot suavitates tuae, alienus a musis, nisi mirer vim ingenii modo Martio sono inflantis tubam, modo leni cithara adstrepentis lectulo. Cum interim non minus feliciter et severa Lycaei studia tractes et Ciceronis vibres fulmina³, dignus sane, quem urbs florentissima inter prima sua decora numeret.

Dulce etiam fuit mihi intelligere esse nobis amicos in ea urbe ac te inter eos unum multis parem. Fida sane pectora, quae mutari nihil valuere tot saevientis fortunae telis et toties in me ruentibus. Meruit id vestra constantia, ut in meis malis satis testata propriis adversis monstrari non egeat.

Saluta, quaeso, pro me omnes, ut cum Platone loquar, et ἑστιάτορας et δαιτυμόνας⁴ animumque meum, quem ego absens rebus nullis possum ostendere, tu eloquentiae tuae vi omnibus repraesenta.

Eruditionis tuae admirator non minimus
H. Grotius.

1 Gedrukt Epist., p. 651. Antw. op no. 4733.

2 In Nvptias Amplissimi Viri D. Jacobi Pergens, Et laudatissimæ Virginis Leonoræ Bartelottæ in: Casparis Barlæi Antverpiani Poematvm Pars II, Elegiarvm et Miscellaneorvm Carminvm. Amstelodami, Apud Ioannem Blaev, MDCLV, p. 350-356.

3 Caspar Barlaeus doceerde filosofie aan de Illustre School te Amsterdam. In zijn Mercator sapiens (1632) noemde hij zich volger van Aristoteles en hechtte belang aan de ethische normen, zoals hij deze bij Cicero vond; vgl. F.F. Blok, Caspar Barlaeus, p. 16 en litt. t.a.p.

4 Plato, Timaeus 17 A: ὁ δὲ δὴ τέταρτος ἡμῖν, ὦ φίλε Τίμαιε, ποῦ, τῶν χϑὲς μὲν δαιτυμόνων, τὰ νῦν δ᾽ἑστιατόρων; er wordt aangenomen dat Plato met deze vierde gast zichzelf bedoelde.

Lutetiae, Cal. Novembris anni MDCXL.