Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 11

[p. 32]

4478. 1640 januari 18. Aan C. Sarravius¹.

Vir nobilissime et amplissime,

Blondelli² diligentiam pridem admiratus quo plura ejus lego, eo admiror magis. Remitto igitur cum gratiis has chartas³, quarum de singulis partibus judicium ferre nobis neque legationis negotia neque operum quaedam a nobis inchoata permittunt.

Recte fecit Vincentius Fabricius⁴, quod vir doctissimus veris laudibus ornavit doctissimum senatorem.

Exiguus noster⁵, vir bonus eruditusque, nodum in scirpo quaerit, non metuenda metuens. Nam si novi federis auctoritati non obstant tot, quae olim deprehensae sunt et quotidie deprehenduntur discrepantes scripturae, quid mali facit qui in veteris federis libris sive ex orientalibus Iudaeis sive ex interpretibus antiquis aliquas fuisse praeter eas, in quas inciderunt masoretae⁶, sedulo observat et verecunde docet?

Hellenistarum idioma quod attinet, egregia sunt et magnam hebraismi peritiam testantia quae observat Boschardus⁷. Sane Hieronymus⁸, cum in apostolis barbarismos notat, cum ab Aquila⁹ non voces tantum hebraeas, sed et vocum origines ait redditas, non idem significat quod Tremellius¹⁰, quod Scaliger¹¹, quod Casaubonus¹², quod is, qui multa ex eo illustravit, Drusius¹³. Ergo hic quoque μέτρον ἄριστον¹⁴. Viros illos magnos duos¹⁵, qui tanto inter se fragore colliduntur, si potestis, sistite; si id obtineri nequit, refrigerate eos, ne nimius impetus judicationis veritati obstet. Τὸ γὰρ μηδὲν ἄγαν, ἄγαν με τέρπει¹⁶.

Tuus tuis meritis
H. Grotius.

1 Copie Rotterdam, Gem. Bibl., coll. Rem. Kerk, cat. v. hss. no. 674. Gedrukt Epist., p. 592; Epist. ad Gall., p. 404. Antw. op no. 4467. Claude Sarrau was raadsheer in het parlement van Parijs.

2 David Blondel (1591-1655), protestants theoloog.

3 Vgl. no. 4467, nn. 2 en 3.

4 Vincent Fabricius (1612-1667); voor zijn gedicht op Claudius Sarravius zie no. 4467, n. 5.

5 De Franse hebraïst en theoloog Samuel Petit (1594-1643), aan wie Sarrau op 19 januari Grotius' oordeel in de hier vermelde kwestie toezond (Sarravii Epist., p. 22).

6 Joodse tekstcritici (600-1000 n. Chr.), die door middel van een complex van regels, opmerkingen en verklaringen een uniforme bijbeltekst wilden garanderen.

7 De Franse filoloog en theoloog Samuel Bochart; vgl. no. 4467, n. 4.

8 De latijnse kerkvader Sophronius Eusebius Hieronymus (±347-419/420).

9 De ‘vertaling van Aquila’ is een Griekse vertaling van het Oude Testament, in de 2e eeuw n. Chr. geschreven in Pontus. Vgl. Hieronymus Ep. LVII ad Pamm. 11: Aquila... non solum verba, sed etymologias verborum transferre conatus est (Migne, PL. 22, kol. 578).

10 Emanuel Tremellius (1510-1580), protestants hebraïst van joodsen huize.

11 Josephus Justus Scaliger (1540-1609).

12 Isaac Casaubonus (1559-1614).

13 Johannes Drusius - van den Driessche - (1550-1616).

14 Basilius de Grote Epist. I, 8, 4 (Migne, PG. 32, kol. 268).

15 Daniel Heinsius en Claude de Saumaise - Salmasius -; vgl. no. 4501 en n. 13.

16 Vgl. Anthologia Palatina IX, 110: τὸ Μηϑὲν γὰρ ἄγαν ἄγαν με τέρπει.

Lutetiae¹⁷, XVIII Ianuarii MDCXXXVIIIII.

17 Ontbreekt in copie Rotterdam.