Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 9

3526. 1638 april 11. Aan M. Casaubonus¹.

Annus est, quod pro mellita epistola² tibi sum debitor. Tardum me nomen dices. Non nego. Culpa tamen morae in me non residet. Dixeras exemplum te mihi mittere Theophylacti in Epistolas Paulinas³. Id exemplum diu exspectavi. Intellexi etiam venisse in hanc urbem unoque in fasce cum libris multis aliis asservari, sed abesse librarium, cui jus sit aperiendi. Is venturus mihi in dies et horas dum dicitur, effluxit annus et pauxillum supra neque dum comparet Theophylactus, quanquam inquisitores misi multos.

Neque tamen minus tibi sum obligatus, cum beneficium non ex eventu, qui tuae non fuit potestatis, sed ex liberali animo accipiat aestimationem. Quomodo igitur debitum exsolvam. Experiar, an id possim delegando. Hannemannum⁴ hunc bene eruditum et omnis honesti amantem virum tibi trado. Cogitabis forte, quod res est, me, hoc cum facio, novum facere nomen. Non hoc nego. Sed cum bonitatis, quae in te, ut olim in patre tuo⁵ maxima est, id sit ingenium, ut quamplurimum amet se diffundere, nonnihil tibi praesto, qui tibi ejus exercendae non infelicem praebeo materiam.

Vale, mi optime Casaubone.

Casaubonianae amicitiae verus cultor
H. Grotius.

1 Copie Rotterdam, Gemeente Bibl., coll. Rem. Kerk, cat. v. hss. no. 674. Gedrukt Epist., p. 417. Betreffende geadresseerde, Mericus Casaubonus, zie men V, p. 480 n. 9.

2 No. 3012 (dl. VIII, p. 194).

3 Voor deze commentaren van de Byzantijnse theoloog Theophylactus zie men VIII no. 3012, p. 195 n. 3.

4 Christian Hanmann.

5 Isaac Casaubonus.

I/XI April. 1638.