Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 4

1391. 1629 april 28. Aan Willem de Groot⁷.

Nihil a multo tempore laetius mihi evenit, mi frater, quam quod te ad nos iter parare intelligo: utinam cum conjuge⁸. Est sane Gallia, quae videri mereatur et urbium princeps Lutetia et coelum clemens et anni tempestas blandiens et commeatus, ut puto, aeque facile binis ut uni impetrabitur.

Filius noster⁹ accessio erit. Sed cum literae tuae ad me venerunt jam tempus Bruxellam scribendi praeterierat neque redibit ante Veneris diem. Non dubito, quin mittatur commeatus. Itaque te para.

Negotiola, quae commendavi, nunc non repetam, quanquam interpellor nonnunquam. Tu per te memineris. Scripta, quae causam reipublicae aut ecclesiae tangunt, nondum visa, libebit videre. Etiam cupiam Petro adferri Grammaticam Lithocomi aut Hagiensem¹⁰

7 Gedrukt Epist., p. 817.

8 Alida Graswinckel.

9 Cornelis, die voor zijn studie in het vaderland had vertoefd, kwam zich weer bij zijn ouders voegen. In de tekst der Epist. is hier een regel uitgevallen.

10 Er zijn twee dragers van die naam bekend: 1) Joachim Martin Steenhouwer of Steenhauwers, die omstreeks 1558 te Düsseldorf onderricht gaf; hij schreef een Grammatica Latina, Syntaxis ac Poesis, methodo ad captum puerilem accommodatiore disposita. Lugd. Bat. 1604. 2) Ludolphus of Luthaltus Steenhouwer of Steenhauwers; hij was een bloedverwant van Joachim Martin en gaf in 1584 onderricht aan de Latijnse school te Leiden. Zijn Grammatica Latina nova et ad captum puerilem accommodatiore methodo desposita Lugd. Bat. 1584 werd meer-

[p. 44]

¹⁰ potius cum syntaxi. Discit nunc memoriter et aptat

10 malen herdrukt, o.a. in 1626 te Leiden. Grotius zal het werk van laatstgenoemde bedoelen. Van de Grammatica Hagiensis is al eerder in brieven aan Willem sprake geweest (zie III, n^os. 1276 en 1295). Het boek was bestemd voor Grotius' zoon Pieter. Ik heb het niet kunnen achterhalen.

[p. 44]

regulis Medeam Senecae. Non male res procedit. Causa illa, cujus Latinam ad te conjectionem misimus, contra nos judicata est, non dicam quomodo, nisi quod ipse princeps consessus Bellevrius¹ et siqui famam habent ἄδωϱοδοϰήτων a nobis stetere. De legatis ad hostes colloquemur, ubi veneris, interim quod in margine loca corrigis, gratias ago et siquid occurrerit simile, rogo, ne parcas operae. De Institutionibus² nostris bene, ut soles, meum negotium curasti. Ego si libris opus habeam, potius hic sumam, modo vobis incommodum non sit ibi accipere, qui vobis sint usui.

Principi³ fausta omnia et ipsius et reipublicae causa opto. Pax Italiae nondum certa est. Vestitura haud dum venit neque Hispanus agro decedit. Interim Trinum habet Sabaudus⁴ et queritur Mantuanus⁵ talibus legibus pacis exhauriri Montisferrati ditionem et pridem se eum in modum potuisse pacisci neque opus fuisse ad hoc tanto regis⁶ labore atque impendio. Videntur qui regi adsunt, cum viderent inter juga montium deficiente commeatu diffluere exercitum, festinasse ad quasvis pactiones; quod Hispanus, ut solet, haud ignorans, res differendo oportuna tempora captabit. De Languedocia plures sunt, qui bellum metuunt quam qui arma sperent. Vale et advola.

Lutetiae 28 Aprilis 1629.

Tuus tibi devinctissimus frater
H. Grotius.

1 Nicolas de Bellièvre (1583-1650), président au parlement de Paris.

2 Zie n^o. 1364, p. 7 n. 2.

3 Frederik Hendrik.

4 Carl'Emanuele.

5 Carlo Gonzaga.

6 Lodewijk XIII van Frankrijk.