Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 3

1054. 1626 februari 1. Van O. Vredius¹.

Clarissimo Viro Hugoni Grotio Oliverius Vredius S.P.D.

Ad amicitiae tuae sacra irrepo, vir clarissime, ignosce, causamque libertatis meae virtuti ac doctrinae tuae adscribe, quibus ceu acri quodam thyrso iamdudum percussum pectus gero, ut te et amare inter optimos et venerari inter aevi nostri doctissimos ceperim, religioso quodam cultu et tacito affectu; utrumque alui et auxi iam tum cum tuos versus in iisque Christum passum² vidi, donec verecundiam vicit magnitudo, et exprimere coëgit; id nunc facio eo liberius, quod Lambertus Vossius³, cuius opera in scribendo usus sum, mihi viam ad te straverit. Itaque qua humanitate es, ut ipse mihi asseruit, non reiicies eum, qui te ultro accedit et expetit sibi, sed ad foedus amicitiae sacrum admittes praesertim iisdem tecum studiis, iurisprudentiae videlicet et amoenioribus Musis addictum. Vernaculos versus, quibus Heinsium tuum⁴ quantum potui, sum imitatus⁵, tesseram velim esse huius nostrae amicitiae, quibus si non ubique probi saporis vigor et nidoris gratia, alicubi tamen erit, nec tu si per partes singula fercula non probas, universa et iunctim posita spernes, cum Plinio cogitans in ratione conviviorum, quamvis a plerisque cibis singuli temperemus, totam tamen coenam laudare

1 Hs. U.B. Amsterdam, coll. P.A. Diederichs, afd. België, 30 Aw. Eigenh. oorspr. Schrijver is de Brugse historicus en filoloog, tevens burgemeester van die stad, Olivier de Wree (1596-1652). Hij had ook het licentiaat in de beide rechten.

2 Tragoedia Christus Patiens; zie I, p. 97 n. 5. Zie ook Ter Meulen-Diermanse, n^o. 31.

3 Lambertus de Vos, pupil en leerling van Vredius, was later advocaat in Brugge. Hij geniet bekendheid als dichter. Alle de Wercken van Lambertus Vossius, soetvloeyende Poëet, tot Brugge op-ghequeeckt ende gheoeffent in de letteren door de mildtheyt ende Sorghe vanden vermaarden Wredius verschenen in 1679 (uitgave Weduwe en erfgenamen van J. Clouwet, ingeleid door J. Bapt. en M. Clouwet, Brugghe 1697). Zie Dr. Maurits Sabbe, Brabant in 't Verweer, Antwerpen 1933, p. 93-98.

4 De klassiek filoloog Daniel Heinsius, in 1580 of 1581 te Gent geboren en in 1655 overleden in Leiden, waar hij sedert 1605 hoogleraar in het Grieks was (hij was toen al professor Poeseos) en sedert 1613 ook in de geschiedenis; zie over hem dl. I passim.

5 Vermoedelijk zijn Mengel-Dichten: Fyghesnoeper; Bacchus-Cortrijck, in 1625 verschenen bij Nicolaus Breyghel te Brugge, bij wie eveneens in 1625 zijn Venus-Ban verscheen, waarvan de dichter reeds in 1614 de opdracht getekend had aan Dionysius Christophorus, bisschop van Brugge, en aan de heren Floris van den Eechoute, Roelant de Gras en Nicolaas de Schietere, wethouders van Brugge. Tenslotte verscheen in hetzelfde jaar bij dezelfde uitgever ook nog van de Wree: De Vermaerde Oorlogh-Stucken van den Wonderdadigen Velt-heer Carel de Longueval, ridder van 't Gulde Vlies, Grave van Busquoy, Baron de Vaux enz. Dit gedicht kwam in 1679 bij vergissing terecht in Alle de Wercken van Lambertus Vossius.

[p. 18]

solemus nec ea, quae stomachus noster recusat adimunt gratiam illis a quibus capiuntur¹.

Vale, vir amplissime, ac Vredium deinceps inter eos numera, quos clientum in albo conscriptos habes et adiunctos tibi.

Brugis Flandrorum ipsis Cal. Febr. MDCXXVI.

1 Plinius, Epist. II 5, 8.

Met andere hand: Inscriptio erat: Clariss. Viro Hugoni Grotio. Parijs.