Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

[p. 346]

886. 1624 Febr. 29. Aan Willem de Groot¹.

Mi Frater.

Ut tu me pergis edocere de his quae apud vos geruntur, ita ego non desino gratias tibi agere et ut perseveres rogare. Nam quamvis tristia, scienda tamen sunt, si quam pro virili opem laboranti patriae ferre possim. Utinam vel adversa haec tandem animos emolliant et parent consiliis moderatioribus; nam et intus concordia et foris sociis indiget respublica. Nunc neutrum in promptu est, et imminet hostis validus et infensus. Venit huc ex Anglia Baro Richius², valens gratia apud suum Regem. Legati nomen non praefert: non frustra tamen nec animi causa, nempe se satis praefert salutatione diligenti eorum quibus nunc rei summa in manu. Veneritne tentaturus animos de matrimonio³, an Hispanum quasi obiecto aemulatu excitaturus, ut quod coepit impleat, dubitant qui se callidos putant talia penetrare.

De Blaubenio⁴ apud vos quid evenerit scire velim; nam hic narratur supplicio affectus contemta, quam acceperat, fide publica. Hic res Regni manent eodem in loco; nec quisquam dignitate motus post Cancellarium et Puyssiaeum⁵. Sunt tamen qui Patri Seguirano⁶ Iesuitae Regis confessiones velint ereptas et creditas Episcopo Nannetensi⁷, aut certe non uni homini, ac ne uni quidem Ordini mancipatas. De literis meis quod resignatae videantur nihil angor: sunt enim nostra talia quae sciri nobis nec pudori nec periculo esse possit. Custos Sigillorum⁸ et qui Regia arcana tractant⁹ magna mihi exhibent benevolentiae signa. Apud Regem de me locuti sunt splendide.

De ludo literario in quo pueros nostros collocemus cogitate quaeso, quanquam de Petro quid sperare debeam nescio. Nam coxa illi malo situ luxata est: et eo id gravius, quod medico et chirurgo diu id mali servatum inoluit¹⁰. Noncessamus tamen Deum precari et quae possumus optima consilia sequi. Si quid certum de Legatione huc et in Angliam mittenda compereris, fac me certiorem. Memmius¹¹ mihi optime volens post Pascha mittitur ad Venetos. Sub idem tempus et aliae legationes mutabuntur. Spessius¹² qui ad vos venturus est operam suam mihi liberaliter obtulit: sed ea ego non uter. Mansfeldius non video ut hinc sperare aliquid debeat. Muilwicium¹³ tam subito alium factum valde miror. Non item illud Hugonidae filio¹⁴ esse qui invideant. Inter honorum aut pecuniae avidos

1 Gedrukt Epistolae p. 774.

2 Zie p. 282 n. 6.

3 Het huwelijk van den prins van Wales met Madame Henriëtte.

4 Over de onthullingen van kapitein van der Elst, gezegd Blauwbeen, zie Arend, Gesch. des Vaderlands III, 3 p. 804vv.

5 Zie p. 326 n. 3.

6 Zie p. 344 n. 1.

7 Phil. Cospeau.

8 Et. d'Aligre.

9 De p. 337 n. 3, genoemde secrétaires d'état.

10 Lees: ‘mali inobserva tum fuit’?

11 De president Henri de Mesmes.

12 Zie p. 334 n. 3.

13 Boudewijn Willemsz. van Muylwijck, die tot 1622 baljuw van Rotterdam was, en in 1624 tot burgemeester werd gekozen.

14 Constantijn Huygens. Doelt Grotius hier op zijn benoeming tot gezantschapssecretaris, als hoedanig hij in Febr. 1624 naar Engeland ging?

[p. 347]

nec firma nec diuturna consensio est. Felicior tu et qui tecum foro omnia debere malunt quam infimos homines prensare. Patri, matri, tibi et tuae, sorori cum marito, tum vero affinibus, cognatis, amicis omnibus per saturam me commendo. Valete. Prid. Cal. Martii 1624.

Echteno¹ velim et suis plane suadere me ut sturiana controversia aut ad definitionem aut ad transactionem perducatur antequam Tarantiani quicquam moveant περὶ τῆς ἠνεδρίας. Nam hoc ipsum multos et ipsis inimicos et forte Runio fautores conciliabit. Credant hoc sibi e tripode dictum. Promittit Rex se missurum ducenta millia coronatorum mense Martio: tantumdem serius hoc anno. Scire velim qua de causa et quo praetextu Arsenius Anglicanam Legationem excuset.

Tui amantissimus Frater
H. Grotius.

1 Sturiana controversia beteekent twisten over belastingen; het betreft een geschil met Ruinen over het aandeel, door Drente te betalen in de opbrengsten aan den vijand (Res. Staten-Generaal 12 Februari 1624, R.A.). Tarantiani zullen wel de inwoners van het gewest Drenthe zijn, en de ἠνεδρία zal op hun wensch om zitting te krijgen in de Staten-Generaal slaan. Over Van Echten zie p. 273 n. 2.