Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 1

572. 1618 Mei 20. Aan Willem de Groot⁴.

Mi Frater.

Tum quod scriberem nihil magnopere erat, tum vero gravissimis implicitus negotiis in aliud atque aliud tempus, ut occupati solent, distuli scriptionem. In secessu Silvanectensi⁵ quantum in addiscendo Gallico sormone profeceris laetor ex aliis intelligere. Si quid simul usus pragmatici didiceris, id lucro appone. Res patriae nostrae nec bene se habent nec extra spem sunt medicinae. Dicere possumus cum cornice Capitolina ἔσται πάντα ϰαλῶς⁶. Scripsit ad me nuper Gevartius, versusque misit in incendium Curiae. Si eum videris, gratias age

4 Gedrukt Epistolae p. 760.

5 Senlis.

6 Suetonius, Domitianus 23.

[p. 615]

et dic Manilium¹ eius avide expeti. Iter tuum ad Turonas² non improbo. Est enim et coelum eo tractu salubre, et sermo tersus. Liber ille qui Semipelagianismi praefert titulum in me iampridem est editus³, quem responso dedignatus sum, quando ipse nomen veritus est asscribere. Ego in Pietate⁴ diserte Semipelagianismi memini, ut erroris sane gravis. Remonstrantium sententia a Semipelagianismo plurimum distat. Nam Massilienses, quos Semipelagianos sive reliquias Pelagianorum vocavere, Gratiae necessitatem ita inculcabant, ut tamen initia bonae voluntatis, saltem in hominibus quibusdam, negarent a gratia praeveniri. Contra Remonstrantes quicquid in nobis est spiritualis boni, etiam ipsa primordia, dicunt ex antecedente Gratia proficisci. Videatur Synodus Arausicana qua refelluntur Massilienses. Apparebit in hoc uno situm errorem, qui tamen ita est improbatus a Synodo, ut errantibus negata non sit communio. At qui praedestinationem ex praescientia, aut communitatem Gratiae sufficientis, aut Gratiam resistibilem atque amissibilem partem Semipelagianismi putant, ritu Sabino quod volunt somniant.

Vossius noster nunc edit Historiam omnem Pelagii et Semipelagianorum⁵ ex qua cuivis liquebit quam spisse hallucinentur qui sententiam Remonstrantium hoc est Bulingeri, Melanchtonis, Hemmingii, aut in Pelagio aut in Massiliensibus damnatam putent. At quos feriat eiusdem Synodi Arausicanae canon, qui Anathema dicit credentibus a Deo aliquos ad malum praedestinatos, isti viderint. Ad Bearnensem controversiam⁶ quod attinet, si nobis ea recte exponitur, non video in quo accusandus sit Rex, qui antiquis dominis ita restituit bona, ut novis possessoribus tantundem ex suo patrimonio reponat: exemplo Arati Sicyonii, qui ab Aegyptio Rege adiutus eadem aequitate olim evictionum incommodis consuluit⁷. Sed est hominum genus querulum quod semper invenit obtrectandi causas. Vale mi Frater. Salutat te uxor mea; nos recte valemus. 20 Maii 1618.

Tuus tui amantissimus Frater
H. Grotius.

1 Roersch in de Biographie Nationale VII p. 699 noemt onder de ‘Ouvrages laissés inédits’ van Gevartius: Vindiciae Manlianae. Zie ook aldaar p. 695, 696.

2 Tours.

3 Zie p. 539 n. 5.

4 Ordinum Pietas.

5 Zie p. 603 n. 6.

6 Zie Bazin, Histoire de France sous Louis XIII tom. II p. 20 vv.

7 Plutarchus, Aratus 14.