Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 1

[p. 522]

467. 1616 Juli 29. Van J. Rutgersius¹.

Vir clarissime.

Statui dum hic sum recudere clarissimorum aliquot virorum Propemptica, quibus patria exeuntem me prosecuti sunt. Turpissimum et mihi, et amicitiae nostrae indecorum foret, eius nomen illic non spectari, cuius ego familiaritatem et privatim in sermonibus, et in scriptis publice sic iactavi, ut non obscure prae me tulerim, me non alia amicitia quam tua censeri posse². Equidem magnitudinem beneficii eius quod peto adeo non ignoro, ut cum super cum Illustri Legato³ eo nomine ad te venissem, postulare non sustinuerim. Nunc quia epistola non erubescit, patere ut temeritas mea mihi succedat. Id si impetro, iuro tibi, si umquam posthac, nosti caetera. Nam et tanta humanitate tua, quam iam bis in eo genere expertus sum, contentus esse debeo, si ternarius impleatur; et me impudentiae meae finem imponere par est. Vale, coeleste caput, et me ama. Scribebam XXIX Iulii CIƆIƆCXVI Dion. Lugd. Bat. in aedibus V. Cl. Gerardi Vossii, et quod in hac re caput est, impense voto meo faventis.

Tibi obligatissimus
I. Rutgersius.

1 Hs. Kon. Bibl. 's-Gravenhage, cod. 121 D 2.
Rutgersius was op verzoek van den Zweedschen gezant bij de Staten-Generaal, Jacob van Dijck (zie p. 379 n. 1), in Zweedschen dienst gegaan, en was daar raadsheer in het Hof geworden. Hij vertoefde thans voor korten tijd weer in het vaderland.

2 Een gedicht: ‘Iano Rutgersio, Suecorum etc. Regi a Consiliis, in Sueciam abeunti’, in de Poemata van 1617 p. 380; in die van 1670 p. 262; een ander ‘In Album Iani Rutgersii’ l.l. p. 366 en p. 253.

3 Zie n. 1.