Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 1

300. 1613 Nov. 2. Aan G.J. Vossius³.

Beasti me literis tuis, Vossi doctissime: magnasque tibi gratias habeo, non modo cum ea quae observasti me mones, sed etiam cum nescire me vetas quam acerbos experturus sim Censores. Tela praevisa minus feriunt. Sibrandum acrius a me exceptum dolent. Sed qui illum excusant, tam ferociter Politicis insultantem, cur me non excusant vicissim, si mei ordinis existimatio mihi cordi fuit, ut ipsi est sui? An minore periculo putant Magistratus traduci quam Ministros? Sane

3 Gedrukt Epistolae p. 7; Epistolae ecclesiasticae p. 371. Antwoord op n^o. 299.

[p. 277]

falluntur. Nam Ministris auctoritatem facile restituent Magistratus, ubi opus erit. Magistratuum infamiam sequuntur seditiones et rerumpublicarum excidia. An minus ferendum est me Hollandis meis morem gerere praesertim reis, quam ipsum Frisiis suis, quos nunquam nos lacessivimus? Qui aegre ferunt a me tangi peccata quaedam sacrati ordinis, ii sane multis historicis irascendum habent. Si Annales mei prodierint, dicentur haud leviora. Qui Ecclesiasticam Historiam legit, quid legit nisi Episcoporum vitia? Si graviter hanc causam ago, at metuendum mihi fuit ne si frigide agerem, non ex animo agere viderer. Ago causam Ordinum: ago Fisci advocatum. σϕοδρότης, ni fallor, si unquam aliquando, hic fuit necessaria. Moderationem quam olim praestiti nunc etiam praestabo: sed ista non est moderatio favere accusatoribus, inclementem esse advorsum reos. Iesuitae occasionem maledicendi hinc arripient. Credo sane: sed ipsi zelotae satis caverunt hactenus ne illis materia deesset, ita ut minime sit necesse eam e meo libello peti. Si aliis linguis prodit liber, ego ei rei Auctor non fui. Sed fuerunt, qui ita conducere reipublicae existimarent. Vetera odiosum est refricare: sane, nisi nova metuerentur. Impietatis librum meum qui accusant, et mihi et eis quos defendo insignem faciunt iniuriam. Sed vulgare iam hoc est. Sibrandi iram non deprecor. dicat, quae visum fuerit. Si in me, feram; si in Ordines, inveniet qui respondeant et forte acrius quam feci ego. Theologum ego me non profiteor, nisi quatenus Christiano satis est, minus etiam scio quam et officii mei et temporum necessitas desiderat. Patres hactenus legi, ut constet mihi doctrinam de servo Arbitrio et de necessaria credentium perseverantia esse non admodum antiquam. Animi mihi fortitudinem et corporis vires quod precaris, amice facis. Ego quoque Deum oro, ea ut dona mihi largiatur: et si qua in re lapsus sum cito me in viam revocet. Vides ut breviter ad ea quae tu ad me scripsisti respondeam: Prodibit brevi nova editio, ex qua conspicies non periisse apud me observationes tuas. Iudicium tuum clam futurum apud me, noli dubitare, scio quid amicitiae debeatur. Deus optimus maximus diu te servet, et Ecclesiis pacem restituat. Postridie Calend. Novemb. 1613. Rotterodami.