Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 1

[p. 214]

242. 1612 Juli 11. Van D. Baudius¹.

Ocelle vatum, cura corque Musarum,
Medulla Suadae, et officina doctrinae,
Themidis sacerdos, cultor integer recti,
Vir magne, vir mirande, vir sine exemplo:
Quid me putas nunc agere, flos amicorum?
Utrum ne fastus, et protervias harum
Adhuc pati, colloque ferre servili
Captiva vincla reris? an mei iuris
Traducere aevum? gratulare purgato
Morbi sodali. iam meus, meus vivo,
Nec me amplius videbis, o decus secli,
Seclo indecorum: non ego sacramentum
Dixi infidele, sat superque decoxit
Egena laudis fama Baudium vatem.
Nunc mens et aetas sanctioribus curis
Sese sacravit, unde consequens aetas
Amare, et aestimare nomen hoc possit.
Sero arborem², quae prosit alteri seclo.
Si nostra navis haesit ad vadum Circes,
At est regressus semper ad bonam mentem:
Sanatibusque poenitentiae portum
Nunquam benigna cura coelitum claudit.
Nunc Sophia sola me tenet sibi totum,
Quae certa nobis signa mutui ardoris
Dedit daretque: sed cupidini obsistunt,
Sufflaminantque, frigidamque suffundunt
Linguae nocentes, et calumniae virus,
Qua peste non est ulla maior in terris.
Hoc triste monstrum tu potes procurare,
Non mole vasta, non toris lacertorum,
Clavaque ad instar efficacis Alcidae³:
Sed arte dextra vocis, et precis blandae.
Ad haec parens humanitatis ignarus,
Qui praeter auri laminam refulgentem
Nulla expetenda dona ducit in vita,
Ritu ferino barbaroque cispellit
Nostros amores: nec capit suam sortem,
Iovisque coniunx esse nescit invicti
Plebeia nympha, pectus integrum probri,
Fraudisque purum, sed nimis solo affixum,
Quae Baudii de portione nil traxit;

1 Gedrukt Baudii Epistolae p. 453, en Baudii Amores p. 83, waar de datum echter is: 5 Id. Iunias.

2 Zie p. 213 n. 6.

3 Hercules.

[p. 215]

 

Sed est tamen materia mobilis flecti,

 

Si sit maritum nacta masculae mentis,

 

Qualem parentes protulere me terris,

 

Quippe haud amomum tale nascitur vulgo,

 

Nec more glandis procreatur e quercu;

 

Sed Sophia nostra mora vivit, et nescit

 

Tanta aestimare dona, ni Poetarum

 

Perfusa aceto nomen asserat factis.

 

Hoc tu potes praestare, lux iuventutis,

 

Si nos favore tuo duxeris dignos:

 

Nil illa Magno denegabit Hugoni,

 

Sed et parentis ira vi tuae Suadae

 

Meoque tandem amore victa mitescet.

Ita quidem et reor, et - veri si quid mens augurat - opto¹, quoniam tu mihi auctor es ut in amore pertendam, et signum ad bene sperandum extollis. alioqui dicam grandem impegissem μελλοπενϑέρῳ et natam cum intestinis omnibus res suas sibi habere iussissem, nec vetuissem multum plorare, si lacrimis eluere posset labem famae suae adspersam ex ridicula quadam expostulatione. Quam bella materies iocorum suppeditaret, si talis causa in iudicium deduceretur? sed nunc non est iocandi tempus, et satis habeo litium cum una excetra quam audio collocutam esse cum uxore tua, et adhuc furiosas illas spes fovere de matrimonio. τότε μοι ϰάνοι εὐρεῖα χϑών² Amabo te, libera me quamprimum ab hoc infami scopulo. operum - mihi crede - tuorum est³. Heri mihi Heinsius noster adfuit, et rogatu meo adductus, partim sua sponte incitatus, recepit in se munus colloquendi serio cum Festo Hommio⁴ περὶ τῆς Σοϕίας. is tenet clavum imperii, et patris animum habet in sua manu. Sed summa cum aequitate exspecto quemlibet eventum, et prope est ut malim repulsam; ita me taedet et contumeliarum parentis, et insulsorum filiae morum, quae praeter nomen non possidet micam salis. Illud te rogatum cupio, ut causam meam apud Mylium Mathenesiumque.⁵ serio agas, ne diutius τὸν ἄριστον Ἀχαιῶν⁶ ὃς οὐδενὸς ἣττων εὔχομαι εἶναι τῶν συμμυστῶν patiantur adspersum esse nota, quam humanitate et amore adducti, non odio - ut opinor - inusserunt, ut a fatali veterno excussus reverterer in viam. Valde item cuperem repeti ab εὐπενϑέρου⁷ carmen meum ad facundum veri praeconem⁸, quod asservavit iam spatio longius annuo⁹. Nisi

1 Virgilius, Aen. VII, 273.

2 Homerus, Il. Δ 182.

3 Horatius, Sat. I, 7, 35.

4 Zie p. 28 n. 4.

5 Zie p. 212 n. 9. Mylius en Mathenesius zijn de twee Curatoren, van wie Baudius opheffing van het verbod om in den Senaat te komen, hoopte; zie ook zijn brief aan hen, Baudii Epp. p. 446. Van een intrekken van het verbod vind ik in de ‘Bronnen’ niets; Baudius overleed 22 Augustus van het volgende jaar.

6 Zie p. 213 n. 10.

7 Cornelis van der Myle, zie p. 213 n. 9.

8 In een brief aan Nic. van Reigersbergh (Baudii Epp. p. 456) spreekt hij van een Carmen Hipponacticum, een Scazon dus. Bedoeld is het gedicht op Wtenbogaert, beginnende:

Facunde Veri praeco, cuius ex ore
Sophiae medulla manat, etc.,

dat in Baudius' Poemata (1640) p. 448, en Baudii Amores p. 51 gedrukt is.

9 Horatius, Od. IV, 5, 11.

[p. 216]

quid tu, docte Trebati, dissentis¹, Heinsius et ego inter nos convenimus de editione. sed addetur praefatiuncula, ne homines ἄμουσοι ϰαὶ ἀπειρόϰαλοι nos furere et vaticinari putarent. Rogo ut haec tibi sint curae, et facias me verbo certiorem quid actum sit. Vale vir eximie, et nos ama. Datum Lugduni Batavor. V Eid. Iulias, CIƆIƆCXII.

1 Horatius, Sat. II, 1, 78.