Adamus exul

Actvs III.

Sathan. Adamvs.

Trimetri Iambici.

HOstem superbis pedibus adversos mibi
Gressus moventem video: jam Tempus meis
Se praebet iris: obvius tantum mihi

[p. 33]

 

Adamus ultrò vênit, & solus quidem.

 

Coelicola monitor liberum socio latus

 

Deseruit, odijs commodus nimium meis.

 

Nodis inextricabilis fallaciae

 

Vinctum tenebo: ritè disposui plagas:

 

Amore ficto facilis ambiguo dolo

 

Quaeratur aditus. Lentus inimicum vides

 

Sathan, nec illum dente discerpis fero?

 

Fraenum recusat impotens animi sui.

 

Sicille magni summus armenti metus

 

Quoties bovem scrutatur, & longè lupus

 

Vestigiorum perlegit tacitus notas

 

Silet, &t citatum sustinet tardus gradum:

 

Vbi praeda rursum propior ante oculos stetit,

 

Majore cursu sequitur, & villos quatit,

 

Rictuq́ue pandit ora, nec patitur moras.

 

Vbi spes refulsit, ira difficilis tegi eft.

 

Tamen est tegenda: semper armatos minís

 

Provisa feriunt tela: simuletur fides.

 

Terrestris orbis rector, & princeps freti

 

Adame, dextram liceat amplecti tuam.

 

Quò saeva torques lumina, & gratos mihi

 

Avertis oculos? Renuis oblatam fidem?

 

Et me Tonantis dextra tibi non disparem

 

Formavit, & me fulgidus civem suum

 

Conspexit aether.Testor immitem mihi,

 

Tibiq́ue amicum, fortè , nec semper, Deum,

 

Mihi mille amicos, cum beatus viverem

[p. 34]

 

Fuisse, quem nunc tota destituit cohors

 

Secuta sortem. Tu, rogo, clementior

 

Miserere miseri; supplitem dextram vide

 

Securum amoris pignus, aeternum mihi

 

Promitte foedus. Quid sacrum quassas caput?

 

Ad.

 

Deo rebellis, perfide, execrabilis,

 

Procul nefandos corpore à puro amove

 

Tactus: amicus est mihi quisquis Deo.

 

Tu sempiternis propter horrendum scelus

 

Damnate poenis procul ab aspectu fuge

 

Pij, & beati.

 

Sa.

 

Gerere quid tandem juvat

 

Inimica semper odia? Si nescis malum

 

Est mentis ira, per vigilq́ue animi dolor:

 

Invidia, luctus, cura, tristitia, & metus,

 

Odiúmque nullos ista felices premunt.

 

Miseros perurit ista carnificum manus,

 

Et pertinaces: Semper in melius trahi

 

Sors est beati. Pone nunc iras truces.

 

Ad.

 

Seges ante multo mergite in coelestibus

 

Metetur arvis, Terra sidereas faces

 

Rotata tollet, proferet flammas mare,

 

Dabit ignis undas, antè vel caput in suum

 

Sursum relapsas volvet Euphrates aquas,

 

Vel pronus amnis Tigrin in fontem feret,

 

Quàm Pax, amor, fidesq́ue cum Coeli exule

 

Mihi sit ulla. Qualis agnos cum lupis

 

Concors societas jungit, inter nos erit,

 

Dum lucis ortu vecta purpureïs rotis

[p. 35]

 

Aurora surget, Noxq́ue dum stellas feret,

 

Dúmque ego beatus, tuq́ue dum infelix eris.

 

Sa.

 

Fortis potenti pugnet: in miseros potest

 

Qui bella gerere, spiritus humiles gerit.

 

Princeps ferarum nunquam in imbelles Leo

 

Desaevit agnos: non boves rictu petit.

 

Adversus urso bellicas tollit jubas,

 

Orísque hiatum pandit, & dentem asperat.

 

Nocere tibi me posse si credis, metu

 

Depone bellum: si minùs credis, tamen

 

Depone bellum, nec tuis dignum puta,

 

Odijs, sed ultrò pacis oblatae fidem

 

Suscipe: clientem perditum felix fove

 

Ad.

 

Non esse dignum te meis odijs puta,

 

Sed minùs amore es.

 

Sa.

 

Nonità abjecti sumus

 

Adame, nec te vana fallat opinio,

 

Vt non amicis mente, consilio, aut ope

 

Prodesse liceat: abstulit sortem Deus

 

Quam potuit, animis pristinum mansit decus,

 

Et cor profundâ providum sapientiâ.

 

Sunt reliqua nobis regna, sunt vires suae,

 

Multa & potestas. Deus ab aetheriâ conans

 

Se jactet aulâ. Melius imperium tibi

 

Tellus fretumq́ue cessit: at nobis loca

 

Inferna parent. Subditum pedibus tuis

 

Regnum tenemus. Regitur umbriferum Chaos

 

Sceptris sacrorum Daemonium. Tua sic meis

 

Imperia sunt vicina, regnemus simul.

[p. 36]

 

Ad.

 

Quod Terra Sceptris paret & Pontus meis

 

Donum est Tonantis, mutuâ qui me fide

 

Sibi obligavit: non ego illius cliens

 

Alios clientes quaero, non socios mihi,

 

Contentus istâ sorte quam tribuit Deus,

 

Dumnumq́ue censens omne cum vitio lucrum.

 

Sa.

 

Oblata ab aliquo quis recusat munera?

 

Ad.

 

Quemcunq́ue non tàm dona, quàm donans juvat.

 

Sa.

 

Perpetua gerere bella prodest nemini,

 

Ad.

 

Mihi quid nocebit? nîl timens, spero nihil.

 

Sa.

 

Misero quod est necesse, felici expedit.

 

Ad.

 

Relligio quod permittit id solum expedit.

 

Sa.

 

Ferire foedus ecqua relligio vetat?

 

Ad.

 

Communionem criminis foedus vocae?

 

Sa.

 

Quodcunq́ue nostrum est fiat hoc pariter tuum.

 

Ad.

 

Vestrum daturus, nîl potes praeter malum.

 

Sa.

 

Nunquam nocebo: quà licebit prodero.

 

Ad.

 

Hoc ita futurum quis fidem faciet mihi?

 

Sa.

 

Promitto, polliceor,, paciscor, spondeo.

 

Ad.

 

Desertor, exul, perduellis, perfidus.

 

Sa.

 

Iurabo magni Numen aeternum Dei.

 

Ad.

 

Qui jam, quod inte est, aetheris regno caret.

 

Sa.

 

Si fallo, semper ira me illius premat:

 

Ad.

 

Paenam timebis, qui nihil pejus times?

 

Sa.

 

Iuvare socios soleo.

 

Ad.

 

Sic, simul ut ruant.

 

Sa.

 

Quia pertinaci fretus insipientiâ

 

Pacem recusas, odia nunc primum mea,

 

Irasque disces. Semper immites dolos

[p. 37]

 

Versabo: semper hostis instabo tibi:

 

Nullus vacabit fraude, vel bello dies,

 

Nec coeptus unquam cedet ex animo furor,

 

Vt qui negasti foederis consortium

 

Patiare poenae. Parta, jam parta ultio est.

 

Ad.

 

Saevi, feroci, dum libet, nec bellicas

 

Leges recuso, nec tuas metuo minas,

 

Cuï sagittis cor tuis impervium

 

Divinus ambit triplici scuto favor.

 

Deum timere, nec aliud tutissimum est.

 

Exul recede.

 

Sa.

 

Vos quoque exilium manet.