Het nieuwe Hoornse speel-werck

[p. 403]

Aen den Koningh.

VErdwaelde Carel, die na ellef Jaren swervens

Weêr quaemt op 't rechte spoor, noyt waert ghy meer verdwaelt,

Als toen ghy Hollandts Trouw soo trouw'loos hebt betaelt.

Lust u bloetdorstigh hert noch meerder moordt en kervens?
Kan u uw 's Burgers bloedt niet tot de Vreed' bewegen?

Kan 't onvermoeyd gesmeeck van trouwen Nagebuir,

Kan 't gantsche Christen rijck niet winnen? uw natuir

Is dan uyt Stael gesmeedt veel harder als uw' Degen.
Wilt ghy, met Lucifer, benevens Godt regeeren?

Wilt ghy dat Aerd' en Zee staen onder u bevel?

Verwacht dan, ach ick schrick! een eyndeloose Hel:

Daer ghy, soo ghy niet keert, noyt weêr te rugh sult keeren.
Waer meent den Koningh dat dien Pharo is gebleven,

Wiens hert, soo hard als 't uw', niet om te setten was?

Soo oyt sijn Majesteyt, die droeve uytgangh las;

Soo laet sijn voorbeelt u behouden by het leven.
Godts slaende Engel heeft voorleden Jaer uw' straten

Door-wandelt, en, byna, een eyndeloos getal

Door 't Pest-swaerdt neêr-gevelt: nu heeft hy weêr uw Wal

Genadert; en, door Brandt, uw Stadt haest woest gelaten.

[p. 404]

 

Het suchten uyt het Vlie, en vlam der Visschers hutten,

 

Die klommen Hemel-waert, en baden Godt om wraeck;

 

Hy, die noyt, ongestraft, verdroegh soo wreeden saeck,

 

Blies Londen in een vlam, niet moog'lijck om te stutten.

 

't Was, of een Helsche gloet al voort sloegh in de Daecken,

 

De Teems, noyt waterloos, scheen voor u opgestopt,

 

Door Schuyten, met het Goedt der Burgeren gepropt.

 

Godts vreese sloegh u Volck, ghy kond geen order maecken.

 

Vier etmael heeft de vlam, ter recht-en slinkerzijden

 

Gewoedt, juyst soo veel tijdt als ghy versleten had

 

In uw Victory-vreught. Ey sie! hoe dat de Stadt,

 

Die t' onrecht was verblijt rechtvaerdigh straf moest lijden.

 

Indien ghy 't nimmer saeght, let nu op Godes oordeel;

 

En sie de Duytse Kerck, in 't midden van de brandt,

 

Die is behouden, door de macht van Godes handt.

 

't Is seer aenmerckelijck, gebruyckt het tot uw voordeel.

 

't Was oock geen wonder dat uw' Laken hal verbranden;

 

Om dat Gevangenen, door arremoed en koud

 

Versmacht zijn en vergaen. Heer Koningh, ach! wie soud

 

Niet schricken? die dit bloedt geëyscht wordt van sijn handen.

[p. 405]

 

Ghy hebt u niet ontsien de noodtdruft in te trecken,

 

Van die, die ghy, te wreedt in vuyle Kerckers sloot;

 

Soudt ghy uw eygen volck toen redden van de doodt:

 

Soo moest ghy selfs, voor haar, een Bottelier verstrecken.

 

Soo siet men Sonne-klaer, dat Godt, een Godt der wraecken,

 

Uw' onrechtvaerdigheyt rechtvaerdelijck vergeldt,

 

Uw' wrevelmoedigheyt streckt ons een roê. 't Gewelt

 

En u, sal hy, nochtans in 't end te schande maecken.

 

Den Koningh laet dan af d' onnooselen te binden:

 

Doch heeft hy bindens lust, hy bind sijn wreetheyt in;

 

Op dat hem dese schaê toebrenge dit gewin,

 

Dat men hem namaels vindt by die de Vreed' beminden.