Het nieuwe Hoornse speel-werck

[p. 381]

Noch eens aen de selve.
Op het ongeoorloft meê-nemen van mijn Rijm-konst.

MYns wetens heb ick u die vrijheyt noyt geschonken,

Dat ghy mijn Rijm-konst soo lichtvaerdigh en soo rap

Sout brengen buytens huys, en stellen uw dan schrap

Met mijn onnooselheyt te spotten. Was 't versonken
In 't diepste van de Zee; soo was mijn smaet verdronken.

Of was het door-geweeckt in Aqua-fort, wiens sap

De letters voort verteert, soo soud' uw' Vryerschap

Geen reden vinden, om daer and'ren door t' ontfonken

Tot lachen: 'k heb het u somtijts getoont, 't bleef dicht

Voor and'ren, die als gy niet waren afgericht:

Waer van ick onderwijs kond' krijgen, sulcke zeden

Versoeck ick dat gy laet, of vaer naer sulcken Landt

Daer 't spotten eerlijck is. Ick kenn' mijn eygen trant,

En weet wel wat het is, 't zijn woorden sonder reden.

P.Y. van der Hof.