Het nieuwe Hoornse speel-werck

Aen d' apollisten.

APollo, van wiens lof de Dichters dickmael spreecken,

Wiert by het Heydendom wel eer als Godt geëert;

[p. 369]

 

Maer al sijn roem, sijn pracht en glans is heel verneert,

 

Sint dat de ware Godt sijn hooft quam op te steecken.

 

Syn Harp, waer op hy vaeck een deuntje quam te spelen.

 

In 't Heydens Goden-Choor, is nu in dese noodt

 

Syn hoop, sijn staf, sijn troost, by geeft hem 't daeg'lycks Broodt,

 

Als hy daer op in 't Landt gaet om een Aelmoes spelen.

 

Onluckigh is die geen, die met Apol moet swerven,

 

Want heeft hy 't selver slecht, sijn volgers gaen niet mis:

 

Ick segh noch eens, dat die op 't hooghst' rampsaligh is,

 

Die by Apollo reyst wanneer hy komt te sterven.

 

 

 

J. Zoutman.