Het nieuwe Hoornse speel-werck

Toon: La belle Iris.

Vasten-avondts-sucht.

ELeweecke! wat een spyt

Was het voor my als ick aen sagh

Dat de Vasten-avondts Maendagh,

Sulcken langh-gewenschte tydt,
Soo voor-by gingh, sonder vruchten
Na te laten, daer ick yet
Anders van behiel als suchten,
Duchten, hertseer en verdriet.

't Was voor veel' een dagh van vreught,

Yder teegh aen 't Koeckerellen,
't Sotje danste met sijn Bellen
Voor de teer-bejaerde Jeught:
't Kindtje schiep vermaeck in 't Sotje:
Die wat ouder was, had weêr
Meer vermaeck in 't Rommel-potje,
Of in 't hipp'len op en neêr.

[p. 357]

 

And're liepen met vermaeck

 

Vroolyck door de Stadt te swieren,

 

Om die soete tydt te vieren,

 

Als een ongemene saeck.

 

Weynigh menschen sagh ick rusten,

 

Weynigh, neen, ick sagh 'er geen,

 

Yder deê al wat hem lusten,

 

Doch behalven ick alleen.

 

Ick alleen, ick sat te pronck

 

In myn deur of op de stoepen,

 

Daer ick somtyts gantsche troepen,

 

(Wyl het Maentje helder blonck)

 

Gins en weêr voor-by sagh loopen,

 

Licht van voeten, glad van tong',

 

Meest al om een Broeck te koopen

 

Daer men 't Lyf op toe bedongh.

 

Daer meê krygh ick oock versoeck,

 

(Docht ick) wil het slechts maer lucken,

 

'k Janckte schier myn hert aen stucken,

 

Komt 'er yemandt om myn Broeck

 

(Docht ick voort) sy sal hem krygen.

 

O wat was ick in myn schick!

 

Maer, helaes! ey laet ick swygen,

 

Eer ick in myn leet verstick!

 

't Worden achter na soo doodts,

 

Dat ick nauw' een mensch sagh komen,

 

Echter dorst ick noch wel dromen

 

U, en bey uw' Speel-genoodts,

 

Of ten minsten een van allen,

 

Aen te schouwen, maer ick sagh

 

Al myn hoop aen duygen vallen,

 

Mits ick u niet nader sagh.

 

'k Bleef, al schoon myn Moertje riep

 

Kom na Bed toe, sitten wachten,

 

Met een mondt vol binnen klachten,

 

Tot te met de tydt verliep,

[p. 358]

 

't Worde tien, het gingh na elve,

 

Niemandt, niemandt sprack myn aen!

 

'k Docht ten lesten by myn selve

 

Best dat ick na Bed toe gaen.

 

'k Leyd' myn hooft dan sachtjes neer

 

Daer geen Wagens komen rollen,

 

Maer myn sinnen, schier aen 't hollen,

 

Rolden stadigh heen en weêr.

 

Daer was nu de kans verkeecken.

 

Sulcken wel-gewenschte tydt

 

Weêr soo vruchteloos verstreecken,

 

Eleweecken! wat een spyt!

 

Noch een Jaertje langer niet,

 

Sal ick myn geduldigh dragen,

 

Komt me dan noch niemandt vragen,

 

Wonder war 'er dan geschiedt.

 

Onderwylen, soete Beckje,

 

Gun me dat ick met je spreeck?

 

Magh 't niet wesen? neen! of geckje?

 

Wel adiuw' dan voor een weeck.

 

 

 

Patientie.