|
| |
| |
| |
Hooghtwoudts lof.
Het Dorp spreekt.
VReemdelingen, die in 't reysen
Prinçen-hoven en Palleysen,
Groote Steden wel gebouwt
Door uw reys-lust hebt beschouwt,
Kom, ick bid u, wilt eens nad'ren
Tot omtrent myn Linde-blad'ren,
Die u wencken met haer groen,
En aldaer uw' lust voldoen
In het nimmer sat aenschouwen
Van myn Huysen en Gebouwen,
Die men daer siet op een ry,
Gins en weder, zy aen zy,
Ja soo dicht by een getimmert
Dat het voor de oogen schimmert,
Even of het licht beswyckt,
Als men daer wat langh op kyckt.
Siet hoe datse staen en prycke,
Moedigh om dat haer 's gelycke,
Nimmermeer verschynen sal.
Een'ge pogen met haer daecken
Aen het Firmament te raecken,
And're heffen weêr de top
Van haer gevels hooger op:
En een derde soort, wat slechter
Of wat lager, toonen echter
Binnen haer besloten leyt.
| |
| |
Laet de wyt-beroemde Steden,
Die d' eenvoudigheyt vertreden
En verbryss'len t' eenemael,
Door de lust tot pracht en prael,
Op haer trotse gevels roemen,
En meer and're dingen noemen,
Ick sal toonen dat myn staet
't Haer' noch verr' te boven gaet.
Siet myn Water-rycke Stroomen,
En myn hoogh-gekroonde Boomen
Langhs haer boorden, hier en daer,
Will'gen, Els', Abeel' en Eycken,
Die haer top ten Hemel reycken
Door de drift van damp' en wolck',
Daer het schoon-bevedert Volck
Alle morgens vroegh, in 't rysen
Van de Son, haer Schepper prysen,
Wonder soet en overschoon,
Door een klanck van duysent kelen,
Die het speel-sieck hert soo strelen,
Wederom van nieuws op Aerde
Aen myn Borgers openbaerde
Hier omtrent myn Linde-blaên:
Nu eens na de Kercke-laen,
Om wat West-waert aen te treden,
En wat tydt in 't sien besteden
Van het konstigh Orgel-werck
In myn hoogh-gebouwde Kerck,
Daer men Godes Tolck, in 't preecken,
Hoort de suyv're waerheyt spreecken
Van het onbevleckte Woordt,
Daer de nydt sich om verstoort;
| |
| |
Luyster daer eens, onder 't galmen
Van de Konincklycke Psalmen,
't Lockt de ziel ten boesem uyt,
En het doet het hert bedencken
Wat al vreughde Godt sal schencken
Op het eeuwighdurend Feest.
Yder die hem dient en vreest.
Nu weêr wat te rugh geweecken,
En myn Raedt-huys eens bekeecken,
Daer gerechtigheyt op woont,
Die Balans en Swaert vertoont,
Met een Blindt-doeck voor haer oogen,
Op dat gelt-sucht noch 't vermogen
Van Persoons aensien'lyckheyt
Haer te gener tydt verlydt,
Noch niet om koopt, tot haer voordeel,
Om een onrechtmatigh oordeel,
(Daer de reden tegen strydt
En 't bedroch sich in verbiydt)
Uyt te spreecken: maer de klaerheyt
Van de onderdruckte waerheyt
Even vierigh voor te staen
Alsse voormaels heeft gedaen.
Kom, besiet oock in 't passeren
't Geen veel Dorpen noch ontberen,
Dat 's myn Suyvel-Waegh, alwaer
Borger, Boer en Handelaer
Soo veel nut van komt te trecken,
Als 't haer tot geryf kan strecken
Dat men sulck een plaets hier heeft
Daer men elck het sijne geeft.
Nu al weêr een weynigh verder,
Om te sien hoe dat den Herder
't Veê besorght, bewaeckt en hoedt,
Daer 't hem selven laeft en voedt,
| |
| |
Die myn Vruchtbaerheyt vermelden,
Van myn soete-mellicks Kasen,
Die ick van de weel'ge Grasen,
Daer het Koetje meê verzaet,
Daeg'lycks krygh in overdaet.
Siet aen d' ander zy oock mede
d' Overvloet en vruchtbaerhede
Van myn Ackers, die belaên
Zyn met veelderhande Graen,
Om haer Bouw-heers Werck te loonen
Met een Oegst van Erten, Boonen,
Kooren, Kool-zaedt, Terw' en Vlas,
En meer diergelyck gewas.
Nu dan Haeghje, noem uw Jonckers,
Roem vry op uw weytse Pronckers,
'k Set myn roem op hooger trap;
Ick heb Maeghden schoon en jeughdigh,
Groot van kennis, kuysch en deughdig,
Bly van wesen, soet van tael,
Vriendelyck in haer onthael',
Niet laetdunkent noch hoovaerdigh,
Maer eenvoudigh en goetaerdigh,
Neerstigh in den arrebeydt
Door hun plicht' haer op-geleydt.
'k Sal oock daer beneven toonen
Wat voor Mannen in my woonen,
d' Eene min en d' ander meer;
Eerst myn hoogh geboren Heer,
Edelmoedigh en rechtschapen,
Siet sijn afkomst in sijn wapen,
Hy sijn levens oorspronck nam;
| |
| |
Siet sijn deughden in sijn handel,
In sijn omgangh, in fijn wandel
Soo gemeensaem, en soo vry
Siet sijn wysheydt in sijn raden,
En sijn vroomheydt in sijn daden:
Siet sijn edelmoedigh bloedt
In sijn onvertsaeght gemoedt;
Dat noch onlanghs is gebleecken,
Doe het Oorloghs-vyer ontsteecken
Was, soo in als buyten 's Landts,
Daer hy ooghden op een Krans
Van onwelckb're Lauwerieren,
Om sijn kruyn daer meê te çieren,
Daer aen volght myn Officier,
Goedertieren in 't bestraffen,
En mildadigh in 't verschaffen
Van het loon voor trouwe daên:
Wysselyck in al sijn raên:
Wel geoeffent in de Wetten,
En sorghvuldigh voor de smetten
Van een lasterlycke naem,
Uytgeblasen door de faem.
'k Heb benevens dien oock Mannen,
Die de êygenbaet verbannen,
Voor de welstant van 't gemeen.
And're die 't oneffen slechten,
En verwarde saecken rechten
Ras en langhsaem, na de tydt
En gelegentheyt van saecken
Eyscht, om 't rechte wit te raecken,
Daer een Rechter steets op mickt,
Die hem na de reden schickt.
| |
| |
Siet oock eensjes wat ter zye
In der daedt als in de schyn,
Fray van leven en manieren,
Vredigh, stil en goedertieren,
Eerbaer, trouw, oprecht en goet,
Vroom en deughtsaem van gemoet,
Openhertigh en aenminnigh,
Niet beveynst noch dubbelsinnigh,
Vreemt en schuw van achterklap,
Hoogh begaeft met wetenschap,
Kloeck en neerstigh in 't verrichten
Van haer dagelycksche plichten,
Leydtsaem, danckbaer en vernoeght
Hoe den Hemel 't met haer voeght.
Kom dan, segh ick, Vreemdelingen,
En besiet al dese dingen,
Of het niet wel waerdigh is
(Als het achtste werelts wonder)
Meê wat plaets te geven, onder
Alles wat ghy waerdigh kent
In uw hert te zyn geprent.
|
|
Auteursrechtvrij