Het nieuwe Hoornse speel-werck

[p. 229]

Een ander.

OP 't gerucht van Charons stroopen,

Quam lest yder een geloopen

Van het Oost en van het West,

Charon riep men heeft de Vest
Van ons' Stadt al in genomen.
Flucx soo riepen al de Vromen,
Uyt een Mannelijcke borst,
Wel wat honger wel wat dorst,
Dwinght den bloedthondt hier te komen
Op ons' Wallen by de Boomen,
Met sijn Schuytje door de Gracht?
Helse Veerman roey wat sacht,
Segh ons komt ghy hier om lading'?
Soeckt ghy Brandt-hout tot verzading'
Van het zadeloose vyer?
Soeckt dat elders en niet hier:
Trouwheydt waeckt hier op de Vesten,
Voor 't gemeen is 't al ten besten,
Liefde voert hier 't hooghste woordt,
Helse Veerman roey vry voort:
Aenstondts voer den Schuyt-man henen,
En is haestigh weêr verdwenen
In het Water soo tot niet,
Dat men hooft noch benen siet,
Die niet sagh als vlam en voncken,
Leght in 't Water nu verdroncken,
't Veer-schip van de Helse gloet
Leght bedompelt in de Vloed';
Bruyn benijdt de Hel haer Neringh,
Al haer handel, en verkeeringh
Wil hy stuyten door sijn kunst,
Hooger, hooger draeft sijn gunst

[p. 230]

 

Tot sijn mede-stedelingen,

 

Hy wild' liever haer bedingen

 

Elck een woon steê door de Lucht,

 

Dit verbeelt sijn Charons klucht,

 

Hy bootseert het vyerigh Bootje,

 

Met het vlammende Pilootje,

 

In het koud en kille Snee

 

Of hy seggen wou 't is vreê,

 

Doet maer goet en laet de sonden,

 

't Helse Veer-schip leydt gebonden

 

Aen de koude Water-kant,

 

Doet maer goet en vreest geen brandt.

 

Geestigh kunstenaer de waerde

 

Van uw' kunst sal vyer, noch aerde,

 

Noch het water, noch de lucht

 

't Onderbrengen, dit 's de vrucht

 

Van het aerdige bootseren,

 

Van uw trecken, ordineren,

 

Van uw' snijden met verstant,

 

Kunst die leeft door sulcken handt.

 

 

 

J.G.